سریال هیولا در شبکه خانگی: آیا ارزش دیدن دارد؟ بررسی و نقد - نقاط قوت و ضعف سریال - بانیما

بگذریم! می خواهم در اینجا مختصری در مورد سریال هیولا بنویسم. این سریال همکاری دیگری است مهران مدیری و پیمان قاسم خانی، بعد از سریال هایی مانند پاورچین، نقطه چین، شب های برره، باغ مظفر و مرد هزارچهره.

بازیگران شاخص این سریال شبکه خانگی، فرهاد اصلانی، خود مهران مدیری، شبنم مقدمی، گوهر خیراندیش، شیلا خداداد، محمد بحرانی و سیما تیرانداز هستند. نکته جالب این است که در این سریال از تعدادی از هنرمندان صداپیشه یا دوبلور ایران مانند افشین زی نوزی و چنگیز جلیلوند هم استفاده شده است.

ایده داستان جالب است. راستش وقتی قسمت یک را دیدم با خودم گفتم یک لحظه گفتم نکند با توجه به دبیر شیمی بودن شخصیت اصلی داستان هوشنگ شرافت با بازی فرهاد اصلانی، با کپی بریکینگ بد روبرو شده ایم!

خب از جهاتی داستان سریال هیولا، شبیه بریکینگ بد هم است. در این سریال شخصیت اصلی سریال به نام هوشنگ شرافت با بازی فرهاد اصلانی که مفتخر است با وجود اینکه در شرایط کنونی مالی ایران تقریبا بی چیز است، در عوض مطاعی ارزشمند به نام شرافت دارد، چیزی که نسل اندر نسل در خانواده اش وجود داشته و اصلا وجه تسمیه آنها و ملقب شدن انها به شرافت به خاطر پرهیز خاندان آنها از هرگونه آلودگی مالی و وسوسه های مادی است.

اما در سریال هیولا، هوشنگ شرافت مورد آزمون دشواری قرار می گیرد و کم کم دژ ظاهرا نفوذناپذیر او در برابر دغدغه های مالی فرومی ریزد و فتح می شود.

سریال هیولا با قالب طنز گاه تلخ، می خواهد بررسی کند که در شرایط بد اجتماعی و مالی که اخلاقیات کاملا نزول کرده اند، چطور حفظ شرافت برای انسان ها روز به روز سخت تر می شود.

برای بیان این دشواری ها سریال که فعلا که 4 قسمت از آن پخش شده، نمونه هایی از فسادهای گسترده در ایران را شاهد می آورد که فعلا یکی از آنها که طرح شده، مسئله صندوق ها و مؤسسات مالی است.

بنابراین مطابق چیزهایی که گفته شد، سریال ایده ای خوب دارد و مطابق نیاز و دغدغه فکری این روزهای ایرانی ها ساخته شده.

اما مسلما سریال هیولا مسائلی هم دارد که البته برخی از آنها در عموم آثار سینمایی و سریالی ما وجود دارد.

یکی از شاخصترین مسائل سریال هیولا، مسئله کندی ضرب آهنگ و چگالی نسبتا کم رخدادها در آن است. برای کسی که مرتب سریال های پرحادثه می بینید، همین امر می تواند اندکی حوصله بر باشد، اما هر چه باشد، سریال های ایرانی قشر خاصی را هدف قرار گرفته اند و بایستی مطابق روحیات آنها تنظیم شده باشند.

شخصیت پردازی های سریال هیولا نسبتا خوب از آب درآمده اند. کامروا با بازی مهران مدیری، شخصیتی است که خصوصیات ظاهری شیادان یکی دو دهه اخیر ایران را دارد: ظاهر پیراسته - شعار خدمت به مردم - تلاش برای نورخاموش حرکت کردن و نداشتن دغدغه ای به نام وجدان و مانعی به نام اخلاقیات.

شخصیت غضنفر چمچاره با بازی محمد بحرانی هم در سریال هیولا جالب است، او نماینده تازه به دوران رسیده های جامعه ماست. اما به گمان من مدیری می توانست با توجه به استعدادهای محمد بحرانی، شخصیت پردازی قوی تری روی او داشته باشد و بر این اساس، شوخی های بهتر و قوی تری هم برای او تنظیم کند. برای مثال در یکی از قسمت ها، سکانس خوانندگی و گیتار به دست شدن چمچاره ، خوب از آب درنیامده.

یکی از مسائل سریال هیولا این است که با وجود داشتن پتانسیل خیلی خوب برای خلق موقعیت های خنده دار و مفرح، هر بار در آستانه موفقیت و خنداندن مخاطب، یک سکته و توقف دارد. مثلا هر بار که هوشنگ شرافت دچار تردید روحی برای انجام یک کار غیراخلاقی می شود، همین تردید و دودلی را می تواند با بار کمدی بیشتر عرضه کند. صحنه های عذاب وجدان هم تکراری هستند و خنده دار از آب درنیامده اند.

فعلا 4 قسمت از سریال پخش شده. چیزی که مسلم است این است که مهران مدیری می داند که در نقد شرایط کنونی جامعه ایران و فسادهای شاخص کشور، در کجا متوقف کند و به چه خط قرمزهایی نزدیک نشود. خب، چاره ای هم ندارد! اما امیدواریم که همین چیزهای قابل انتقاد را با صراحت بیشتری بازتاب بدهد.

dorezamin.com: بیاید با هم به دور زمین چرخی بزنیم و همه چیز را از نزدیک ببینیم