بحران اقلیمی و چندبرابر شدن انگل های گوشت خوار - بانیما

محققان هشدار داده اند که بحران آب وهوایی و تغییر کاربری اراضی می تواند محیط مساعدی برای انگل های گوشت خوار لشمانیا ایجاد کند و تعداد بیشتری از مردم ایالات متحده را به این موجودات آلوده کند.

پژوهش های زیادی که محققان حوزه آب وهوا در سراسر جهان انجام داده اند، نشان می دهد با افزایش دمای زمین، خطر شیوع بیماری های گرمسیری ناشی از حشرات و آفت ها در منطقه ها خنک و معتدل جهان همچون اروپا و بخش هایی از ایالات متحده افزایش یافته است.

محققان می گویند با ادامه فرایند بحران آب وهوایی احتمال دارد شرایط برای زیست انگل های گرمسیری همچون انگل عامل بیماری لشمانیاز (سالک) مساعدتر شود و راحت تر بتوانند به بدن میزبان هایی که دستگاه ایمنی ضعیف تری دارند، وارد شود و حتی ممکن است سبب شود فصل شیوع این بیماری ها طولانی تر و شرایط در دوره ابتلا وخیم تر شود.

انگل لشمانیا از راه نیش شن مگس ها به انسان انتقال می یابد. خود شن مگس هم با تغذیه از خون پستانداران از جمله جوندگان به این انگل مبتلا می شود.

بیماری انگلی لشمانیاز (سالک) که با علائمی همچون زخم های دایره ای پوشیده از لایه های ضخیمی چرک زردرنگ شناخته می شود، در گذشته جزو بیماری های مسری منطقه ها گرمسیری به تعداد می رفت و در کشور هایی مانند برزیل، مکزیک و هند شایع بود؛ اما حالا متخصصان می گویند که در استان هایی از آمریکا همچون تگزاس و اوکلاهما هم شایع شده است و احتمال دارد در آینده به کانادا هم برسد.

گونه عمدتا مسری این انگل در ایالات متحده یعنی لشمانیا مکزیکانا، علائم خفیف تری دارد که خودبه خود بهبود می یابد، اما محققان می گویند برخی گونه های آن هم می تواند موجب مرگ شود؛ مثلا اگر لشمانیاز احشایی که در هند به آن کالا-آزار (تب سیاه) می گویند، درمان نشود، در 95 درصد موارد کشنده است و علائم آن تب، کم خونی، کاهش وزن و ورم طحال و کبد است.

پژوهشگران می گویند لشمانیاز سالانه بین یک و نیم تا دو میلیون نفر را مبتلا می کند و مرگ حدود 70 هزار نفر را سبب می شود.

بنا بر اعلام سازمان بهداشت جهانی، این بیماری بیشتر در کشور های فقیر شایع است؛ چون بودجه چندانی برای تولید دارو های کاراتر در درمان این بیماری صرف نمی شود و دارو های میلتوفسین و آمفوتریسین هم که فعلا برای درمان این بیماری به کار می فرایند، سمی و گران قیمت اند.

بریجت ملکوی، متخصص پوست از ایلینوی، در مصاحبه با آندارک گفت: خیلی عجیب است که مرضی که خیال می کردیم فقط در آمریکای جنوبی شایع است در طول چند دهه به شمال آمده و تا مرز کانادا هم پیش رفته است.

تحقیقات اخیر همچنین نشان داد که ممکن است تعداد مبتلایان بدون علائم لشمانیاز در ایالات متحده از آنچه پیش تر تصور می شد، بیشتر است.

تحقیقی که به تازگی در نشریه میکروارگانیسم منتشر شده است نشان می دهد که تغییر آب وهوا، مصرف گسترده دارو هایی که دستگاه ایمنی بدن را از کار می اندازد و پیاده کردن نیرو های نظامی در کشور های گرمسیری همچون عراق و افغانستان ممکن است بیماری لشمانیاز را به یک تهدید سلامتی در ایالات متحده تبدیل کند.

پژوهشگران این تحقیق از جمله جان کرتین از مرکز درمانی والتر رید، وابسته به ارتش ملی ایالات متحده، نوشته اند: تغییر آب وهوا، راه یافتن به زیستگاه ها و عامل های فعال، جابه جایی زیاد جمعیت، وجود گروه های جمعیتی مشخصی که سابقه تماس داشته اند، اچ آی وی و مصرف گسترده دارو های تضعیف کننده دستگاه ایمنی و پیوند اعضای بدن همگی احتمال زیاد شدن تعداد مبتلایان به لشمانیاز در ایالات متحده را افزایش می دهند.

پژوهشگران، از جمله محققان دانشگاه تگزاس در آستین، در سال 2010 پژوهشی انجام دادند و پس از ساعت ها کار میدانی و گرفتن شن مگس ها و جوندگان در این استان برای مشخص کردن انواع گونه های این جانداران، پیش بینی کردند که زیست بوم این جوندگان، مگس ها و انگل ها در ایالات متحده، تا سال 2020 به اوکلاهما، کانزاس و آرکانزاس و میسوری توسعه خواهد یافت.

به گفته آن ها حتی در بهترین حالت اگر زیستگاه گونه های منشا و عامل انتقال بیماری را فقط به 10 درصد منطقه های که مساعدترین شرایط برای زیست این گونه ها را دارند محدود کنیم، انتظار می رود تعداد انسان های مبتلا به لشمانیاز در سال 2080 نسبت به آمار سال 2010 دو برابر شود.

با توسعه زیستگاه جوندگان و شن مگس به منطقه ها شمالی تر بر اثر تغییر آب وهوا، محققان هشدار می دهند ممکن است تعداد مبتلایان به گونه های مختلف انگل گوشت خوار افزایش یابد و این معضل ممکن است تا مرز های جنوبی کانادا هم توسعه یابد.

منبع: ایندیپندنت

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

منبع: فرادید