از بیم های کرونا تا امیدهای پساکرونا

به گزارش بانیما، در روزهایی بسر می بریم که همه سرگردان میان نگرانی های ناشی از شیوع ویروس قرن، کرونا هستند و در کنار نگرانی بابت جان خود و عزیزان شان، کووید 19 را همچون اختاپوسی می بینند که نه بر یک کشور و یک منطقه یا حتی یک قاره که بر سراسر دنیا پیچیده و اقتصاد، فرهنگ، دانش و در یک کلام، رشته های در هم تنیده اجتماع را تحت تأثیر خود قرار داده و در حال به نابودی کشاندن آنها است.

امیدها در امروز زندگی بشر آنجا کمرنگ می شود که می بینند تا به امروز هیچ درمانی برای این ویروس و بیماری ناشی از آن تا به امروز به دست نیامده است. از همین رو اکنون اولویت نخست همه انسان ها از مردم عادی گرفته تا رهبران دنیای تنها خلاصی از این ویروس که نخستین ویروس قرن اخیر است که تمامی کشورها را در بر گرفته و درمان کووید 19 است. شاید امروز غافلگیری شوک اضطراب و انتظار، شرایط امروز دنیا باشد. اما در همواره بر یک پاشنه نمی چرخد. انتها روزی فرا خواهد رسید که درمان کووید 19 یافته شود و دنیایان دیگر بار روی زندگی بی دغدغه را می بینند. از همین رو مجله تایم چاپ امریکا به سراغ 100 نفر از سیاستمداران، چهره های فرهنگی و هنرمندان رفته و از آنها درباره بیم های امروز دنیا و امیدهای فردای دنیا پرسیده و از آنها خواسته در مقالاتی کوتاه، تحلیل خود از وضع موجود و راهکارهایی برای داشتن روزگار و زندگی بهتری در پسا کرونا را بیان نمایند. در اینجا گزیده ای از نظرات و تحلیل های 8 نفر از این افراد را می خوانید:

اتحادی به نفع بشر

بان کی مون،دبیر کل سابق سازمان ملل

رهبران دنیا تا پیش از شیوع کووید19 هرگز با چنین چالش سنگینی روبه رو نشده بودند. بیماری، اقتصاد را زمینگیر نموده و متأسفانه جان افراد زیادی را گرفته است. هیچ جایی در دنیا از این ویروس در امان نیست. بنابراین برای مقابله با این تهدید تاریخی، سیاستمداران باید از ملی گرایی و خویش محوری فاصله گرفته و اتحادی به سود بشریت را شکل دهند. به عنوان دبیر کل سابق سازمان ملل، از اقدام گوترش(دبیر کل فعلی سازمان ملل) در تخصیص

2 میلیارد دلار بودجه حمایتی در این بحران حمایت نموده و به رهبران دنیا توصیه می کنم تحت لوای سازمان ملل برای ارتقای سیستم مدیریت دنیای کوشش نمایند تا بتوانیم در بحران های آینده کارآمدتر عمل کنیم. در این شرایط علاوه بر درک اهمیت سازمان ملل باید از همه منابع بین المللی-G20، صندوق بین المللی پول و بانک دنیای- برای حمایت از کشورهای آسیب دیده دنیا بهره بگیریم. برای تضمین موفقیت های آینده، تقویت همکاری ها و ثبات ضرورت دارد. همچنین کنترل مرزها و برداشتن تحریم ها در مسائل دارویی و بهداشتی لازم و لازم است. کرونا، چهره هولناک نابرابری ها را نیز نشان داد به طوری که تقسیم ناعادلانه ثروت در میان کشورها بحران را اسفناک تر نموده است. نباید فراموش کرد در مواجهه با کرونا، حقوق بشر، انسجام و عدالت باید رعایت شود و حکومت ها نباید حقوق مردم و دموکراسی را زیر سؤال ببرند. ما پیش از کرونا نیز با معضلاتی نظیر آب و هوا و سلاح هسته ای روبه رو بودیم و حالا اگر دنیا جسارت لازم را برای اقدام هماهنگ نشان دهد، صندلی بهتری در آینده خواهیم داشت.

ضرورت همبستگی در پساکرونا

میخاییل گورباچف،آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی

نخستین ماه امسال میلادی، ما بار دیگر دریافتیم که دنیا تا چه حد آسیب پذیر است و با یک هشدار به سمت بحران پیش رفت. تهدید کووید19 پیش روی همه کشورها است و هیچ کشوری به تنهایی قادر به رهایی از آن نیست. بنابراین نخستین اقدام شکست این ویروس جدید و هولناک است اما حتی دراین شرایط نیز باید نیم نگاهی به آینده داشته باشیم. بسیاری بر این باورند که دنیا هرگز به شرایط گذشته باز نمی شود. اما درس هایی که از این ویروس گرفته ایم آینده را معین می نماید. در اواسط دهه 80 میلادی من نسبت به تهدیدات هسته ای هشدار دادم. رهبران امریکا و شوروی آن را تقبیح کردند اما با وجودی که 85 درصد این سلاح ها نابود شد تهدید آن باقی مانده است. در حال حاضر که دنیا همچنان با چالش هایی نظیر فقر، نابرابری، بحران محیط زیست، بحران مهاجرت و... روبه رو است، تهدید بیماری و همه گیری، دنیا را در برگرفته و بسرعت پیش می رود و کشورهای فقیر بیشترین آسیب را می بینند. در این شرایط باید موضوع امنیت را بازنگری کنیم. هدف ما باید تأمین امنیت بشر در زمینه تأمین غذا، آب، محیط زیست پاک و بهداشت و سلامت باشد و برای نیل به این هدف باید برنامه ها و استراتژی ها و زیرساخت ها را تقویت کنیم. اما تا زمانی که دولت ها از سرمایه گذاری بیشتر برای تأمین سلاح دست برندارند این امر محقق نمی شود. بارها گفته ام باز هم می گویم؛ ما باید نظامی گری را از سیاست خارجی، روابط بین الملل و تفکر دنیای پاک کنیم و سازمان ملل باید در این راه پیشگام شود.

تأکید بر وابستگی کشورها به یکدیگر

دالایی لاما،رهبر بوداییان تبت

گاهی دوستانم ازمن می خواهند که با قدرت ماورایی مسائل دنیای را برطرف کنم اما همواره به آنها می گویم دالایی لاما این قدرت را ندارد.

چون اگر غیر از این بود بدون شک می توانستم دردهای خودم را درمان کنم. ما همه انسان هایی هستیم که ترس، امید و... را تجربه می کنیم و در سال های اخیر سعی کردم بر موضوع غلبه بر احساسات تأکید کنم.

به عبارت دیگر وقایع دنیا را واقعی و بدون ترس و سردرگمی ببینم. بنابراین در این شرایط اگر راهکاری برای حل یک معضل وجود داشته باشد باید از آن بهره برد در غیر این صورت نباید وقت صرف آن کرد.

در عقاید بودا، هیچ جزئی از دنیا مستقل نیست و به همین دلیل نیز بارها بر مسئولیت دنیای تأکید نموده ام.

این همه گیری هولناک کرونا این وابستگی را بخوبی نشان داد و به ما یادآروی کرد هر اقدام مؤثر و ساختاری می تواند به همه بشر یاری کند. در این بحران ما نگران عزیزانمان، آینده دنیا، اقتصاد و زندگی های فردی مان هستیم اما تنها با دعا نمی توان کاری از پیش برد. این ویروس نشان داد که ما باید مسئولیت پذیر باشیم و با یاری به کادر درمانی برای برطرف این ویروس و تضمین آینده و خطرات مشابه کوشش کنیم.

تصاویر ماهواره ای از کره خاکی بخوبی نشان می دهد که دنیا هیچ مرز واقعی ندارد و سرعت انتشار این ویروس در دنیا نیز بر این امر صحه گذاشت و بر ضرورت همبستگی تأکید کرد.

این بحران نیز مانند جنگ ها و تهدیدات پیشین می گذرد اما مهم این است که ما امیدوار بمانیم و کوشش های مؤثری برای آینده انجام دهیم.

مثبت بیندیشید

مارگارت اتوود،نویسنده برجسته کانادایی

در این روزها مانند رانندگانی هستیم که روی پل متحرکی، امیدوار به رسیدن به آن سوی جهت پیش می رویم. با خودمان فکر می کنیم آیا همه چیز به شرایط عادی بازمی شود. اما سؤال مهم این است؛ ما در شرایطی بین حال و آینده چه وظیفه ای داریم؟ تصور کنیم همه آنچه آرزو دارید همچنان در سبد آینده آن سوی پل واقع شده است بنابراین با اطمینان از وجود روزهای پیش رو برای رسیدن به آن، تمام توانتان را به کار بگیرید. بسیاری معتقدند قرنطینه، آلودگی های محیط زیستی را از بین برده است اما سؤال این است که این شرایط چه تأثیری در زندگی واقعی و آینده پیش روی ما داشته است؟ فرصت خوبی است چند مورد را در نظر بگیرید و روی آن فکر کنید. باید سرنوشت را پذیرفت. این روزها بسیار هراس انگیز و ناخوشایند است. بسیاری از مردم جانشان را از دست داده اند، خیلی ها بیکار شده اند و زندگی از جهت عادی خارج شده است اما اگر شما هنوز بیمار نشده اید حتی اگر فرزند خردسالی دارید که نگران آینده اش هستید شما همچنان شرایط خوبی دارید. از اوقات تان لذت ببرید و به خاتمه بحران فکر نکنید. متفاوت زندگی کنید. اینکه حالا بهترین یا بدترین زمان زندگی ماست بستگی به خود ما دارد. اما اگر این مطلب را می خوانید یعنی هنوز زنده اید و می توانید درک کنید.

مراقب بچه ها باشیم

آنجلینا جولی،ستاره هالیوود

فارغ از همه تبعاتی که همه گیری کرونا بر دنیا خواهد داشت، حمایت از بچه ها مهم ترین چالش پیش رو است. آنچه تحقیقات علمی نشان می دهد بچه ها جزو گروه های آسیب پذیر برای ابتلا به ویروس نیستند اما تبعات ثانویه اجتماعی این بحران آنها را تهدید می نماید. در شرایط قرنطینه بسیاری کارشان را از دست داده اند و مسائل مالی کشورها افزایش بی سابقه ای داشته است. این معضلات، تنش و اضطراب را در خانواده ها بالا برده و در نتیجه آن، خطر افزایش خشونت های خانوادگی نیز جوامع را تهدید می نماید. در امریکا از هر 15 کودک، یک نفر هر ساله قربانی خشونت خانوادگی می شود و 90 درصد آنها شاهد این درگیری ها هستند. به طور تقریبی هر روز 137 زن کشته می شوند و بسیاری از این جنایت ها دربرابر چشمان فرزندان آنها است. با همه گیری کرونا و برقراری قوانین قرنطینه و فاصله گذاری اجتماعی زمینه بروز این خشونت ها افزایش یافته است. این در حالی است که با تعطیلی مدارس و مراکز تفریحی، روابط بچه ها با دوستان و محیط خارج محدود شده و آزادی عمل لازم را ندارند. ضمن اینکه برای بسیاری از آنها که مدرسه محیط امن تری نسبت به فضای پرتنش خانوادگی است، بحران شدیدتر است. ما برای این شرایط آموزش های کافی را نداشته ایم.

بنابراین سازمان هایی مانند انجمن دنیای نه به خشونت علیه بچه ها در این بحران، با برگزاری مشاوره های آنلاین به یاری بچه ها و خانواده ها آمده است. بخش کودک به صورت زنده با خانواده ها ارتباط گرفته و توصیه های لازم برای ایجاد آرامش در خانه را می نماید. باید به یاد داشته باشیم که حفاظت از بچه ها فردی نیست و احتیاجمند اقدامی در سطح کشورها است.

غربت پناهجویان در همه گیری دنیای

میشله باشله،کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل

همه گیری کووید 19 برخی از فاحش ترین آسیب پذیری های جوامع ما را عیان کرد. میلیون ها انسانی که در حال حاضر بیشترین ریسک ابتلا به کووید 19 را دارند همان هایی هستند که اغلب احتیاجهایشان نادیده گرفته می شود؛ مانند سالمندان بویژه آنهایی که در خانه های سالمندان نگهداری می شوند، زندانی ها، افرادی که در مراکز درمانی روانی نگهداری می شوند، اقلیت ها، فقرا، مهاجران. در شرایط کنونی ما نمی توانیم هیچ کس را نادیده بگیریم بویژه آنهایی را که مجبور به ترک خانه ها و جوامع خود شده اند. میلیون ها مهاجر در سراسر دنیا یا دسترسی به مراقبت های بهداشتی ندارند یا جرأت درخواست چنین مراقبت هایی ندارند زیرا می ترسند بازداشت شوند. شیوع ویروس کرونا در کمپ های پناهجویی را بازداشتگاه های مختص پناهجویان در کشورهایی مانند بنگلادش، بورکینافاسو، یونان و سوریه یک نگرانی جدی است. تصمیم کشور پرتغال مبنی بر اینکه مهاجران می توانند به تمام احتیاجهای بهداشتی و درمانی خود و همچنین دیگر خدمات اجتماعی دسترسی کامل داشته باشند یک استراتژی خوب و زیرکانه است. ایتالیا، نیوزیلند و کره جنوبی هم اقدامات خوبی را در زمینه حفاظت از مهاجران انجام داده اند اما برخی رهبران دنیا می کوشند ترس مردم کشورشان از کووید 19 را به گونه ای جهت دهی نمایند که این ترس به خشم آنها از اقلیت هایی مانند مهاجران تبدیل شود و مردم، مهاجران را مقصر شیوع بیماری در کشورشان بدانند. در حالی که در حال حاضر بسیاری از کسانی که در خط مقدم مبارزه با کووید 19 کار می نمایند، خودشان مهاجر یا از اقلیت ها هستند.

ناتوانی کووید 19 در برطرف یک شکاف تاریخی

سامانتا پاور،نماینده سابق امریکا در سازمان ملل

در سال 1987 رونالد ریگان، رئیس جمهوری وقت ایالات متحده امریکا از تریبون سازمان ملل متحد گفت: شاید ما احتیاج به یک تهدید دنیای خارجی داریم تا قدر فرایند عادی زندگی مان را بدانیم. کروناویروس همان مهاجم خارجی است که می تواند باعث شود همکاری های فرامرزی و فراجناحی رخ دهد. اما این همه گیری در ایالات متحده هم در زمانی اتفاق افتاده که این کشور قطبی ترین دوران تاریخ خود را سپری می نماید و شکاف بین دموکرات ها و جمهوریخواهان حدود 82 درصد است. انتظار می رفت این همه گیری شکاف ها را کم کند اما برخلاف سابقه تاریخی حوادث تکان دهنده، این بار کروناویروس نه تنها نتوانست بین دموکرات ها و جمهوریخواهان اتحاد ایجاد کند بلکه شکاف ها را عمیق تر کرد. دولت ترامپ در چنین شرایط حساسی واحد پاسخگویی به همه گیری کاخ سفید را منحل کرد و درصدد قطع بودجه مراکز کنترل و پیشگیری بیماری و بودجه سازمان دنیای بهداشت برآمد. همه گیری ویروس کرونا ما مردم ایالات متحده را تغییر خواهد داد. ما از این پس کمتر سفر خواهیم کرد و بیشتر متمرکز خواهیم ماند. برخی ها شاید دیگر مانند گذشته اجتماعی نشوند و برخی ها هم ممکن است انزوا را بشنمایند و بفهمند که در ارتباطات انسانی بودن چقدر لذتبخش است.

اتحاد سفید در قاره سیاه

سیریل راماپوسا،رئیس جمهوری آفریقای جنوبی

همه گیری کووید 19 یک یادآوری خشن از این موضوع است که دنیا تا چه اندازه درهم تنیده است. بیماری مرزها را در سراسر دنیا درنوردید از اروپا گرفته تا آسیا از شمال امریکا گرفته تا جنوب امریکا و تا آفریقا همه جا با این همه گیری در چالش هستند. این همه گیری هنوز هم در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته ادامه دارد و تمام تعاریف مربوط به فقیر وغنی، ملیت، رقابت و طبقه اجتماعی را بی معنا نموده است. این همه گیری تنها بر سیستم های بهداشت و درمان فشار نمی آورد بلکه بر سبک زندگی، تجارت و رشد مالی هم فشار می آورد. اگر نتوان با این همه گیری مقابله کرد تمام کوشش های کشورهای آفریقایی برای ریشه کنی فقر، نابرابری و توسعه نیافتگی از بین می رود. بنابراین کشورهای آفریقایی تصمیم گرفته اند با هم متحد شوند و یک پاسخ یکپارچه درون قاره ای به کووید 19 بدهند. در آفریقا در حال حاضر شمار مبتلایان قطعی بیش از 10 هزار نفر است. این رقم در مقایسه با دیگر مناطق دنیا کم است اما اگر کاری انجام نشود بسرعت شمار مبتلایان ظرف چند هفته بالا می رود. سیستم های بهداشت و درمان ضعیف در کشورهای آفریقایی، فقر فراگیر در این کشورها، تعداد بالای جمعیت در مناطق شهری و شرایط بهداشتی ضعیف همگی باعث شده آفریقا آسیب پذیرتر از دیگر نقاط دنیا باشد.

،ایران