روشنفکران به دغدغه های مالی و زیست محیطی مردم توجه نمایند - بانیما

سعیدی در گفت وگو با پایگاه خبری اتاق ایران می افزاید: موضوع مدنی، مالی، اجتماعی و زیستی محیطی وقتی به صورت گفتمان روشنفکری در می آید یا آنها در گفتار خود این مفاهیم را مطرح می نمایند، حتما این دغدغه ها می تواند به فضای عمومی راه یابد و واکنش جمعی را در پی داشته باشد. اگر روشنفکران دغدغه ای غیر از سیاست یا در کنار دغدغه هی سیاسی، دغدغه اجتماعی و مالی هم داشته باشند، در آن صورت می توان انتظار داشتن الگو یا برنامه و رویه توسعه ای داشت.

او می گوید: این کنشگری می تواند به دو شکل انجام گردد؛ تردیدی نیست که در سیاست ها و گفتمان های رسمی که بعدا به صورت قانون در می آید، گفتمان روشنفکری تاثیرگذار است. آنها می توانند گفتمان رسمی را در وصول به هدف خود کمک دهند. البته گاهی دغدغه گفتمان روشنفکری با گفتمان اصلی متفاوت است. اما گفتمان رسمی به دلیل احتیاج به وجهه روشنفکران، به سمت آنها می آیند یا سعی می نمایند روشنفکران به مسئله ای که مهم است واکنش نشان دهند تا جامعه این گفته ها را از زبان روشنفکران بشنوند تا سیاست مدارها.

به گفته سعیدی بدون گفتمان روشنفکری این سیاست ها دوام ندارد و همه گیر نمی گردد.

بحران هایی از جنس محیط زیست، آلودگی هوا چون اثرات لحظه ای ندارد و زمان مند هستند، کمتر مورد توجه قرار می گیرد. آلودگی هوا اگرچه روی سلامت افراد اثرگذار است ولی این اثرگذاری در لحظه نیست. سابقه آلودگی در کشورهای صنعتی به صورت فاجعه درآمده است ولی این فاجعه در گذر زمان رخ داده است. در ایران هم مسئله محیط زیستی کمتر مورد دغدغه مردم، دولت ها و روشنفکران است؛ حتی روشنفکران کمتر از مردم عادی به آن واکنش نشان می دهند.

او درباره اینکه چرا بعضی از روشنفکران از ورود به مسائل اجتماعی و مالی اکراه دارند؟ می گوید: اینکه چرا روشنفکران به مسائل عمومی واکنش نشان نمی دهند دلایل متعددی دارد. روشنفکران ایرانی نسبت به خیلی از دغدغه هایی از این جنس توجه ندارند. شاید اینها شهروندان اجتماعی ساکتی هستند.

او ادامه می دهد: من دلیل این اولویت بندی و عدم توجه روشنفکران به حقوق اجتماعی و محیط زیستی را توجه به توسعه خطی می دانم؛ آنها بیشتر به توسعه سیاسی توجه دارند تا مالی و اجتماعی. آنها توسعه اجتماعی و محیط زیستی و مالی ارا در سایه توسعه سیاسی-مدنی تعریف می نمایند و معتقدند بدون دولت جوابگو نمی گردد حقوق اجتماعی داشت.

سعیدی تاکید می نماید: وقتی روشنفکری بر حقوق سیاسی تمرکز می نماید بعدا اثرات این فعالیت ها بر حوزه دیگر ملموس خواهد شد. اما مسائل اساسی مردم مسائل اجتماعی و مسائل ملموس زندگی آنهاست ولی بحث روشنفکران انتزاعی است. باید خواسته های انتزاعی و انضمامی به هم نزدیک گردد. در غیبت گفتمان روشنفکری، پوپولیست ها مردم فریبی خواهند کرد. برای پاسخ به احتیاج اساسی مردم روشنفکران نباید بی تفاوت باشند. روشنفکران باید بتوانند این خلا را پر نمایند و بحث های واقعی را معرفی نمایند.

او درباره چگونگی این مسئله می گوید: یکی از راه های بحث و گفت وگو باز شدن فضای عمومی است. بسکمک از روشنفکران گفتمان سیاسی دارند ولی مردم مطالبات اجتماعی دیگری هم دارند که باید در حوزه عمومی گسترش یابد. در این موقعیت نقش رسانه های تخصصی و عمومی بی نظیر است و روشنفکران باید در کنار حقوق مدنی-سیاسی، به حقوق اجتماعی، مالی، دغدغه زیست اجتماعی و مسائل زیست محیطی مردم توجه نمایند.

به گفته سعیدی متاسفانه روشنفکران از جامعه غفلت دارند و اگر آنها جامعه و مسائل آن را بشناند باب گفت وگو باز خواهد شد و خیلی از مسائل حل خواهد شد.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا