بازیابی شنوایی با یاری احیای سلول های مویی گوش - بانیما

به گزارش خبرنگاران، بر اساس یک مطالعه نو، دانشمندان یک ژن اصلی را کشف نموده اند که در تبدیل شدن یک یک سلول مویی به نوع داخلی یا خارجی نقش اساسی دارد. با این کشف مانع بزرگی که جلوی رشد دوباره این سلول ها برای بازگرداندن شنوایی را می گرفت، رفع خواهد شد.

کارشناسان می گویند که ما بر یک مانع بزرگ برای بازگرداندن شنوایی غلبه نموده ایم. یک ژن اصلی که باعث فراوری سلول های مویی گوش داخلی یا خارجی می گردد، کشف شده است. مرگ سلول های مویی خارجی به دلیل افزایش سن یا صدای زیاد باعث کاهش شنوایی می گردد. این ژن اصلی تازه کشف شده می تواند یاری کند که بتوانیم نوع سلول مویی گوشی را بین خارجی و داخلی، به دلخواه مشخص کنیم.

کاهش شنوایی ناشی از افزایش سن، سر و صدا و بعضی از دارو های سرطان درمانی و آنتی بیوتیک ها، غیرقابل برگشت بوده است. تا به امروز دانشمندان قادر به برنامه ریزی فراوری مجدد سلول های مویی گوش برای تبدیل شدن به نوع خارجی یا داخلی پس از مرگ آن ها نبوده اند. این سلول ها عامل اصلی شنوایی ما هستند.

اما بر اساس تحقیقات نوی که در 4 مه 2022 (14 اردیبهشت 1400) در مجله معتبر Nature منتشر شد، دانشمندان Northwestern Medicine یک ژن اصلی را کشف نموده اند که تبدیل سلول های مویی گوش را به سلول های داخلی و خارجی برنامه ریزی می نماید. به این ترتیب بر یک مانع بزرگ که قبلاً مانع از توسعه این سلول ها برای بازگرداندن شنوایی می شد، غلبه خواهد شد.

دکتر Jaime García-Añoveros، نویسنده اصلی این مقاله که استاد بیهوشی و علوم اعصاب در بخش عصب شناسی Ken and Ruth Davee است، می گوید: یافته های ما اولین سرنخ های روشن برای ساختن سلول های مویی داخلی یا خارجی گوش را ارائه می دهد. این ابزاری است که قبلاً در دسترس نبوده است تا بتوانیم نوع سلول مویی را بین داخلی و خارجی، به دلخواه خود مشخص کنیم. ما بر یک مانع بزرگ غلبه نموده ایم.

حدود 8.5 درصد از بزرگسالان 55 تا 64 ساله در ایالات متحده دچار کم شنوایی هستند. مرکز کنترل بیماری (CDC) گزارش می دهد که این اندازه به تقریباً 25 درصد از افراد 65 تا 74 ساله و 50 درصد از افراد 75 سال و بالاتر افزایش می یابد.

در کوشش های قبلی، دانشمندان توانسته بودند یک سلول مویی مصنوعی فراوری نمایند، اما قادر نبودند نوع این سلول را مشخص نمایند. هر کدام از سلول های مویی داخلی خارجی، عملکرد های ضروری متفاوتی را برای ایجاد قدرت شنوایی انجام می دهند. این کشف نو گام بزرگی به سوی توسعه فراوری این سلول های خاص است.

مرگ سلول های مویی خارجی که به وسیله حلزون گوش ساخته شده است، اغلب دلیل ناشنوایی و کم شنوایی است. این سلول ها در زمان جنینی رشد می نمایند و پس از آن دیگر فراوری نمی شوند. سلول های مویی خارجی در پاسخ به فشار امواج صوتی منبسط و منقبض می شوند و صدا را برای سلول های مویی داخلی تقویت می نمایند. سلول های داخلی این ارتعاشات را به نورون ها منتقل می نمایند تا صدا هایی که ما می شنویم را ایجاد نمایند.

دکتر García-Añoveros در حالی که حرکت هماهنگ سلول های داخلی و خارجی را توصیف می نماید، می گوید: این حرکت شبیه پایکوبی باله است. سلول های خارجی خم می شوند و می پرند و قسمت های داخلی را با خود به بالا می کشند. گوش اندام زیبایی است. هیچ اندام دیگری در پستانداران وجود ندارد که سلول ها به این دقت در آن قرار گرفته باشند. (منظورم با دقت میکرومتر است). اگر چنین نبود اصلا قادر به شنوایی نبودیم.

ژن نوی که قادر است نوع سلول مویی را بین داخلی و خارجی مشخص کند و به تازگی به وسیله دانشمندان Northwestern Medicine کشف شده است، ژن Tbx2 نام دارد. هنگامی که این ژن بروز می نماید، سلول به یک سلول مویی داخلی تبدیل می گردد. هنگامی که ژن مسدود می گردد، سلول به یک سلول مویی خارجی تبدیل می گردد. دکتر García-Añoveros گفت که توانایی فراوری یکی از این سلول ها به یک ترکیب ژنی احتیاج دارد. ژن های ATOH1 و GF1 برای ساختن یک سلول مویی حلزونی از یک سلول غیر مویی مورد احتیاج هستند. سپس وجود ژن Tbx2 برای فراوری سلول داخلی یا حذف این ژن برای فراوری سلول خارجی مورد احتیاج است.

هدف این تحقیق، یافتن راهی برای برنامه ریزی مجدد سلول های پشتیبان به سلول های مویی داخلی یا خارجی خواهد بود. لازم به شرح است که سلول های پشتیبان در بین سلول های مویی قرار گرفته اند و پشتیبانی ساختاری برای آن ها فراهم می نماید.

دکتر García-Añoveros گفت: اکنون می توانیم نحوه ساخت سلول های مویی داخلی یا خارجی را بیابیم و تشخیص دهیم که چرا سلول های خارجی بیشتر در معرض نابودی و ایجاد ناشنوایی هستند. وی تاکید نمود: این تحقیق هنوز در مرحله آزمایشی است.

مرجع این گزارش مقاله Tbx2 is a master regulator of inner versus outer hair cell differentiation نوشته Jaime García-Añoveros، John C. Clancy، Chuan Zhi Foo، Ignacio García-Gómez، Yingjie Zhou، Kazuaki Homma، Mary Ann Cheatham و Anne Duggan است که در چهارم ماه مه (14 اردیبهشت) در مجله Nature به چاپ رسیده است.

پژوهشگران Northwestern Medicine که در این پروژه نقش داشتند عبارتند از: دکتر Anne Duggan، استادیار پژوهشی بیهوشی؛ John C. Clancy، تکنسین تحقیقاتی در آزمایشگاه García-Añoveros and Duggan؛ چوان ژی فو، دانشجوی کارشناسی ارشد در برنامه تحصیلات تکمیلی در علوم زندگی (DGP)؛ دکتر Ignacio Garcia Gomez استادیار پژوهشی بیهوشی؛ دکتر Yingji Zhou، استادیار پژوهشی نورولوژی؛ دکتر Kazuaki Homma، استادیار گوش و حلق و بینی و جراح سر و گردن؛ دکتر Mary Ann Cheatham، استاد پژوهشی ارتباطات در کالج هنر و علوم واینبرگ. بودجه این مطالعه نیز به وسیله موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی تأمین شده است.

منبع: scitechdaily