11 موسیقیدان فوق العاده ای که در دهه اخیر از دست دادیم - بانیما

در بهترین زمان ها، جهان پس از شنیدن موسیقی آن ها به مکانی پرنورتر و جذاب تر تبدیل می شود و وقتی که این جهانی فانی را ترک کنند، آن احساس نیابتی بین طرفدار و هنرمند در نتیجه این نقصان از بین می رود. در حالی که موسیقی برای نسل ها زنده باقی می ماند، می خواهیم نگاهی بیندازیم به هنرمندان بزرگ عرصه موسیقی که در یک دهه اخیر از دستشان دادیم.

این هنرمندان نه تنها مرز های موسیقی را درنوردیدند بلکه رویکرد های منحصربفرد ترانه سرایی را به طرفداران خود معرفی کردند که باعث الهام دریافت موسیقی مدرن به نحوی که امروزه می شناسیم شدند. اگر چه ممکن است برخی از دوست داشتنی ترین چهره های درگذشته جهانی موسیقی در این فهرست جای نگیرند، اما این به معنای تاثیر نداشتن آن ها در اعتلای موسیقی نبوده است.

11. چاک بری

تاریخ تولد:

1926

تاریخ درگذشت:

2017

این فهرست را با پدرخوانده بی چون و چرای موسیقی راک اند رول شروع می کنیم. با اطمینان می توان گفت که اگر چاک بری (Chuck Berry) نبود، موسیقی راک به معنایی که امروزه می شناسیم وجود خارجی نداشت. سبک نواختن گیتار او به مدلی محبوب در میان گیتاریست های راک در سراسر جهان تبدیل شد.

همچنین بری به عنوان موسیقیدانی متفاوت شناخته می شد که علاوه بر اجرا، خود ترانه هایش را می نوشت. از Rock and Roll Music تا Johnny B Goode، چاک بری موهبتی طبیعی برای داستان سرایی از طریق موسیقی و تبدیل آهنگ های بیروح راک اند رول به آثار ادبی پرجزییات داشت. بدین ترتیب سبک موسیقی او تاثیری عمیق بر گروه های موسیقی بیتلز و رولینگ استونز گذاشت، که هر دو برخی از کار های بری را اجرا کرده یا از آن ها تقلید کردند.

او همچنین در به جا گذاشتن میراثی ماندگار از خود غفلت نکرده و در کنار اجرا تا بعد از 80 سالگی، آخرین آلبومش با نام Chuck را تنها مدت کوتاهی قبل از مرگش ضبط کرد که مدتی پس از مرگ منتشر شد. اگر چه همه الویس پریسلی را سلطان راک اند رول می شناسند، اما چاک بری پیشگام این سبک از موسیقی بود که راه برای دیگر هنرمندان مشهور این سبک باز کرد.

10. گلن فری

تاریخ تولد:

1948

تاریخ درگذشت:

2016

گروه موسیقی The Eagles از آن گروه هایی است که حوزه قلمرو آن ها فراتر از یک ژانر خاص است. با ترکیبی از موسیقی های راک، پاپ، کانتری و آر اند بی، این گروه در طی 9 سال ابتدایی فعالیت خود به اوج موسیقی رسید و در مرکز این گروه دوست داشتنی کسی نبود جز موسس آن، گلن فری (Glenn Frey).

در کنار درامر و آهنگ نویس گروه، دان هنلی، فری یکی پس از دیگری ترانه های مشهور و پیروز گروه را در دهه 1970 می نوشت. آهنگ هایی مانند Take It Easy، New Kid in Town و Tequila Sunrise تنها چند نمونه از استعداد خارق العاده فری در بازی با کلمات هستند. جدای از اشعار، فری شنوایی بی نظیری برای درک ملودی داشت.

در حالی که شاید مخاطب ضرورتاً با آهنگ ارتباط برقرار نکند، رویکرد فری به نوشتن ملودی ها می توانست بی تفاوت ترین مخاطبان را به گریه بیندازد.

میراث گلن فری نه تنها در جهانی موسیقی ماندگار شده بلکه هنرمندانی که رویکردی مشابه را در زمینه ترانه سرایی در پیش دریافتد نیز تحت تاثیر عمیق خود قرار داد. تاثیر او را می توان در بسکمک از موسیقی های سبک کانتری مشاهده کرد که با داستان هایی ساده که گروه The Eagles در دوران اوج خود اجرا می کردند شبیه هستند. حتی تور های امروزی گروه The Eagles نیز تجلیلی از موسیقی بی نقص و جذابی است که گلن فری به جهانی راک بخشید.

9. پرینس

تاریخ تولد:

1958

تاریخ درگذشت:

2016

پرینس (Prince) در تمام دوران فعالیت حرفه ای خود یک شخصیت متفاوت و غیرمعمول در جهانی موسیقی بود که از صحنه موسیقی محلی مینیاپولیس آمده و به خاطر ترکیب سبک های موسیقی و ایجاد یک بسته موسیقی تروتمیز شناخته می شد.

وقتی به گذشته نگاه می کنیم، پرینس واقعاً یک نابغه در عرصه موسیقی بود با مخزنی بی خاتمه از آهنگ های کلاسیک، از درمانده کنندگی 1999 تا بمب Purple Rain و آلبوم مشهور و افسانه ای Sign o the Times. حتی زمانی که از انظار عمومی محو شد نیز پرینس از هنرمند بودن دست برنداشت.

او همچنان به تجربه کردن موسیقی های مختلف مانند جاز و موسیقی اکسپریمنتال ادامه داد. وقتی که عرصه موسیقی می خواست کنترلش را در دست بگیرد، پرینس سلاح هایش را برداشته و به جنگ استودیو برادران وارنر رفت تا اطمینان حاصل کند که بر روی موسیقی که تولید کرده بود کنترل کامل داشته باشد.

تاثیر پرینس را می توان به وضوح در موسیقی آر اند بی امروز دید. ماهیت احساسی هنرمندانی مانند برونو مارس و دِ ویکند (The Weeknd) بدون شک طیف هایی از Purple On را همراه خود دارند در حالی که هنرمندانی مانند جانل مونی (Janelle Monae) و آلیسیا کیز در مورد مهارت موسیقایی بی نظیر پرینس و تاثیرپذیری خود از آن بار ها سخن گفته اند.

دهه 80 به عنوان دوران طلایی خوانندگان موسیقی پاپ شناخته می شود، اما پرینس به همه ما ثابت کرد که یک هنرمند واقعی چگونه تولید اثر می کند.

8. چستر بنینگتون

تاریخ تولد:

1976

تاریخ درگذشت:

2017

وقتی که در جولای 2017 جنازه بی جان چستر بنینگتون (Chester Bennington) در خانه اش در کالیفرنیا پیدا شد، طرفداران گروه لینکین پارک (Linkin Park) به معنای واقعی کلمه دیوانه شدند. پزشک قانونی به این نتیجه رسید که خواننده اصلی گروه دست به خودکشی زده است.

او زمان مرگ تنها 41 سال سن داشت. در روز 26 می همان سال، بنینگتون اجرایی داشت که هیچ شباهتی به دیگر اجراهایش در طول دوران فعالیتش نداشت. نزدیکترین دوستش، کریس کورنل، که خواننده اصلی گروه موسیقی Soundgarden بود در قبرستان در لس آنجلس به خاک سپرده شد.

چستر در سخنرانی برای حاضران چنین گفت: اسم من چستر است. من این افتخار بزرگ را داشتم که دوست کریس باشم و به عنوان یکی از اعضای خانواده اش کنارش باشم و پس از آن صدای دیگر اعضای گروه بلند شد.

چستر بنینگتون در اوایل دهه 2000 به عنوان صدایی غنی در یکی از بهترین گروه های موسیقی راک برای خود نامی دست و پا کرده و از طریق جیغ هایی مملو از خشم احساسات درونی خود را بروز می داد، اما روز مرگ کورنل صدای او متفاوت بود: محزون، شکننده و غم انگیز. کمتر از دو ماه بعد، این بار نوبت به عزاداری برای خود بنینگتون رسید.

او با حلق آویز کردن خود به زندگی اش خاتمه داد، درست یک هفته قبل از آنکه قرار بود گروه تور آمریکای شمالی خود را شروع کند. وی همواره در مورد مسائلش با اعتیاد و افسردگی صحبت می کرد، اما حتی کسانی که نزدیکش بودند نیز از خودکشی او شوکه شدند.

7. رانی جیمز دیو

تاریخ تولد:

1942

تاریخ درگذشت:

2010

یکی از بزرگ ترین فقدان های دهه اخیر در عرصه موسیقی، مرگ رانی جیمز دیو (Ronnie James Dio) به عنوان یکی از پیشگامان عرصه موسیقی متال و هوی متال بود. او کار خود را با تشکیل گروه Elf شروع کرد، اما بعد ها در کنار ریچی بلکمور گروه موسیقی متال Rainbow را تشکیل داد.

علیرغم اندام بسیار ریزش، دیو به خاطر صدا و ظاهرش به سرعت جلب توجه می کرد با صدایی که بسکمک از خوانندگان موسیقی راک را شرمنده خود می ساخت. مدت کوتاهی بعد از تشکیل گروه Rainbow، دیو به گروه Black Sabbath پیوست و این گروه را از رکودی که پس از رفتن آزی آزبورن، خواننده افسانه ای موسیقی متال، از گروه به آن دچار شده بودند رهایی بخشید.

در تمام مدت همکاری اش با این گروه و حتی زمانی که خود به تنهایی شروع به کار کرد، دیو به یکی از تاثیرگذارترین چهره ها در موسیقی متال مدرن تبدیل شد. در کنار صدا، دیو با تم های تاریک و داستان های افسانه ای که در اشعارش جریان داشت به شکل گیری هارد راک کمک کرد.

برخی بر این باورند که وی در ابداع ژست انگشتی موسوم به شاخ های شیطان که به ژستی مترادف با موسیقی راک در کل تبدیل شد نقش اساسی داشته است. جدای از آثار خارق العاده اش، بسکمک از موسیقیدانان دیو را به عنوان یک نابغه در این صنعت به یاد دارند.

بدین ترتیب به خاطر موسیقی های فوق العاده ای که برای طرفداران موسیقی متال از خود به جای گذاشت، هیچ کس هنوز هم این مرد کوچک را فراموش نکرده که با تمام اطرافیان و همکارانش رفتار انسانی داشته و سعی در کمک به آن ها داشت. به همین دلیل بسکمک بر این باورند که در کنار داشتن صدایی حیرت انگیز، دیو یک انسانی واقعی بوده که فراتر از یک اجرا کننده موسیقی خوب است.

6. جرج مایکل

تاریخ تولد:

1963

تاریخ درگذشت:

2016

سال 2016 سال صفر و سال بسیار بدی برای صنعت موسیقی و دوستداران این عرصه بود و مرگ جرج مایکل (George Michael) بدترین گزینه برای به خاتمه بردن این سال جهنمی بود. او خواننده ای بود که به معنای واقعی کلمه بازار موسیقی راک و پاپ را دگرگون ساخت. همه ما به یاد داریم که از همان کودکی با شور و شعف آهنگ هایی را از او زمزمه می کردیم.

او یک استعداد ذاتی و طبیعی برای ملودی داشت، ترانه هایش را خودش می نوشت، شخصیتی کاریزماتیک داشت، بخشنده بود و مهم تر از همه اینکه یکی از تاثیرگذارترین و منحصربفردترین صدا های عصر مدرن را داشت. با بالا رفتن سن همگی رفته رفته از خوانندگان مورد علاقه خود در جوانی دور می شوند، اما این قانون در مورد جرج مایکل صدق نمی کرد، زیرا مایکل همواره در حال نوآوری بود.

علیرغم دو دهه فعالیت در اوج پیروزیت، در سال های منتهی به مرگش، مایکل با مسائلی مانند اعتیاد و افسردگی گریبانگیر بود، اما این مسائل باعث نشده بود که کسی از بازگشت خلاقانه وی ناامید شود، اما حتی با عدم تولید آهنگ های جدید نیز شهرت و اعتبار مایکل از بین نمی رفت. جرج مایکل در زندگی شخصی اش نیز انسانی فوق العاده بود به طوری که بسکمک از کار های انساندوستانه و خیرخواهانه اش تنها پس از مرگش برای همگی عیان شدند.

5. لئونارد کوهن

تاریخ تولد:

1934

تاریخ درگذشت:

2016

یک خداحافظی کوتاه. چند جمله، اما با کلماتی در اوج شفافیت، سادگی و زیبایی. شاید شما نیز نامه لئونارد کوهن (Leonard Cohen) به زنی که روزگاری شیفته اش بود، ماریان ایهلن، را که در رختخواب مرگش نوشته بود خوانده یا شنیده باشید. او شنیده بود که معشوق گذشته اش در حال مرگ است و دو ساعت بعد نامه ای به او نوشت و در آن گفت که او نیز پیر شده و بدنش دیگر توان ادامه دادن ندارد.

او البته از قبل نیز نامه هایی برای معشوق خود نوشته بود، در آهنگ هایی مانند So Long, Marianne و Bird on the Wire. اما این بار چنین نوشت: خوب می دانم که آنچنان فاصله کمی از تو دارم که اگر دستت را دراز کنی، فکر می کنم بتوانی دستم را بگیری. یکی از دوستان ایهلن که در بالین مرگش همراه او بود ادعا کرده که وی قبل از مرگ دستش را دراز کرده بود.

لئونارد کوهن خواننده و ترانه سرایی بسیار تاثیرگذار بود که آثارش بیش از نیم قرن طرفداران عرصه موسیقی را شیفته خود کرده بود. او یکی از بزرگترین و موثرترین موسیقیدانانی بود که در دهه 60 و اوایل دهه 70 به جهانی موسیقی معرفی شدند. تنها باب دیلن بود که تاثیری بیش از او بر نسل موسیقیایی خود گذاشت و شاید تنها پل سیمون و جونی میچل بودند که به عنوان یک شاعر ترانه سرا به جایگاهی مشابه او دست یافتند.

صدای تاثیرگذار و متفاوت کوهن، در کنار الگوی گیتار نایلونی و همخوانی یونانی پشت صدای او آهنگ هایی هیجان انگیز در مورد عشق و عرفان، جنگ و صلح، اکستازی و افسردگی تولید می کرد. او یکی از معدود موسیقیدانانی بود که حتی در 80 سالگی نیز آهنگ هایی پرفروش می ساخت.

4. تام پتی

تاریخ تولد:

1950

تاریخ درگذشت:

2017

بسکمک بر این باورند که تام پتی (Tom Petty) یکی از پیشگامان موسیقی راک است، اما این مرد چیزی فراتر از آن بود. همانند موسقیدانان هم عصر خود از جمله بروس اسپرینگستین، پتی کار خود را به عنواون بچه ای از طبقه کارگر شروع کرد. اما وقتی به سن 30 سالگی رسید، پتی نام خود را به عنوان یکی از بزرگ ترین خواننده-ترانه سرا های تمام تاریخ به ثبت رساند.

او همچنین با بی عدالتی هایی که در صنعت موسیقی وجود داشت مبارزه می کرد. وقتی که هزینه تولید و ضبط آهنگ ها افزایش یافت، پتی تاکید داشت که موسیقی او نباید خارج از توان پرداختی طرفداران وفادارش باشد. همزمان که به تولید آهنگ ادامه می داد، کوهن مهارت های ترانه سرایی اش را صیقل می داد.

اگر چه پتی در دهه 1970 به شهرت رسید، اما بهترین و پیروز ترین آثار او در دهه 1990 تولید شدند و بدین ترتیب بود که وی به یکی از شناخته شده ترین و محبوب ترین شخصیت ها در صنعت موسیقی تبدیل شد. اگر چه پتی دیگر با ما نیست، اما میراث او به عنوان یک پسربچه در خانواده ای کارگر اهل فلوریدا که به قلب توده های مردم جهان راه یافت فراموش نشدنی است.

3. جرج مارتین

تاریخ تولد:

1926

تاریخ درگذشت:

2016

شاید بتوان جرج مارتین (George Martin) را نادیده گرفته شده ترین تک چهره جهانی موسیقی دانست، مردی که اغلب از او با لقب پنجمین بیتل یاد می شود و این لقب بی دلیل و بی مسما به او داده نشده است. او در دوران فعالیت گروهش، Fab Four، همواره نقش تهیه کننده گروه را داشت.

سبک تولید او بسیار منحصربفرد بود و با دانش موسیقایی اش حتی آثار گروه بیتلز را نیز تحت تاثیر قرار داد. او که با سبک موسیقی کلاسیک آشنایی کامل داشت تنظیم ارکستری بسکمک از آهنگ های پیروز گروه بیتلز مانند Eleanor Rigby و I Am The Walrus را بر عهده داشت.

در حالی که لنون و مک کارتی ترانه سرایی بسکمک از آهنگ های پیروز گروهو را بر عهده داشتند، قدرت تنظیم جرج مارتین به پالایش موسیقی گروه و ایجاد پکیجی که دلخواه طرفداران موسیقی بود کمک بسکمک کرد. در واقع مارتین موسیقی تولید شده توسط اعضای گروه را گرفته و آن را به چیزی فراتر از موسیقی گوش نواز تبدیل می کرد.

2. لمی کیلمیستر

تاریخ تولد:

1945

تاریخ درگذشت:

2015

لمی کیلمیستر (Lemmy Kilmister) خواننده اول گروه هارد راک Motorhead بود که در طول سه دهه فعالیت موسیقایی به شکل گیری ویژگی های سبک موسیقی متال کمک بسکمک کرد. همچنین او دارای صدایی شبیه غریدن بود که به استاندارد دیگر خوانندگان اصلی گروه های متال مانند جیمز هتفیلید گروه متالیکا تبدیل شد.

هم او بود که استفاده از صدا های خشن و گوشخراش را در موسیقی متال باب کرد. وی در شرایطی که یک سبک موسیقی شلوغ را داشت به تمام این دستاورد ها دست یافت. او یک خواننده متال بود، اما خود را متال هِد نمی دانست. لمی خود را یک طرفدار راک اند رول می دانست که موسیقی او نیز در همین سبک بود، اما با صدایی بلندتر و خشن تر.

وی بدون این که بداند جماعت و فرهنگی فرعی از طرفداران متال را به خاطر ظاهر، سبک و صدای خود ایجاد کرده بود. در روزگاری که راک استار ها با بالا رفتن سن از پیروزیت و شهرت فاصله می دریافتد، لمی تا خاتمه عمر همچنان پرطرفدار، پیروز و فعال باقی ماند.

1. دیوید بووی

تاریخ تولد:

1947

تاریخ درگذشت:

2016

مرد ستاره ای. دوک لاغراندام سفیدپوش. ستوان تام. هر آنچه که دوست دارید او را صدا بزنید، اما دیوید بووی (David Bowie) از دوران فعالیت موسیقیایی خود میراثی فراموش نشدنی و بی مانند به جای گذاشته است. از همان شروع کارش در دهه 1960 تا آخرین کارش با عنوان Blackstar در سال 2016، بووی از هر موسیقیدان هم عصر خود دستکم یک قدم جلوتر بود.

استعداد بی نظیر او در زمینه ترانه سرایی به بووی کمک کرد که بتواند در سبک های مختلف فعالیت کند، از راک و دنس راک گرفته تا موسیقی الکترونیک و آوانگارد در دهه 1990. بدین ترتیب بووی در دوران مختلف فعالیتش شخصیت های متعددی به خود گرفت، از زیگی استارداست تا همان دوک لاغراندام سفیدپوش.

اما بزرگترین جنبه حرفه ای دیوید بووی نترس بودن و جسارتش بود. بووی آزمایش کردن را دوست داشت و به نظر می رسید که از لغزش تجاری واهمه ای ندارد. از همان شروع تا آلبوم و آهنگ خاتمهی اش، دیوید بووی از مرگ قریب الوقوع خود می گفت، اما در نهایت بدون ترس آن را در آغوش گرفت.

اگر چه تنها به 10 موسیقیدان بزرگی که در یک دهه اخیر از دست داده ایم اشاره کردیم، اما نباید از نام دیگر ستارگان این عرصه مانند ویتنی هیوستون (2012)، بی بی کینگ (2015)، آرتا فرانکلین (2018) و مرل هاگارد (2016) نیز براحتی گذشت.

منبع: whatculture

منبع: برترین ها