پروتئینی مهم برای ترمیم آسیب طناب نخاعی

به گزارش بانیما، پژوهشگران آمریکایی در بررسی های خود دریافتند که نوعی پروتئین فعال در سیستم عصبی مرکزی، نقش مهمی در فرایند ترمیم پس از آسیب طناب نخاعی بر عهده دارد.

به گزارش خبرنگاران و به نقل از بیزینس استاندارد، پژوهشی که در مدرسه پزشکی مانت ساینای (ISMMS) آمریکا اجرا شده، نشان می دهد که پروتئین موسوم به Plexin-B2 که در سیستم عصبی مرکزی فعالیت می کند، نقش مهمی در ترمیم زخم و ترمیم عصب پس از آسیب طناب نخاعی بر عهده دارد. شاید این یافته ها بتوانند به ارائه روش هایی منجر شوند که نقش موثری در درمان بیماران مبتلا به آسیب طناب نخاعی بر عهده دارند.

ترمیم بافت پس از آسیب طناب نخاعی، به استفاده از سلول های ایمنی و گلیال نیاز دارد تا یک سد محافظتی را برای بستن زخم، پاکسازی آلودگی ها و پوشش دادن التهاب ها شکل دهند. ساخت این سد محافظتی، طی فرآیندی انجام می شود که میکروگلیا و درشت خوارها در آن نقش دارند. این سلول ها، سدی را اطراف ضایعه ایجاد شده شکل می دهند که بافت سالم و مرده را از هم جدا می کند. پژوهشگران در بررسی خود دریافتند که ساخت این سد محافظتی، ابتدا طی یک فرآیند ترمیم صورت می گیرد و به پروتئین Plexin-B2 نیاز دارد تا با چرخاندن سلول ها و پیشگیری از برخورد آنها به یکدیگر، امکان حرکت ساده تر را فراهم کند.

این بررسی نشان داد که حذف پروتئین Plexin-B2 در میکروگلیا و درشت خوارها، فرآیند احاطه کردن را مختل می کند و به آسیب بافت و سرایت التهاب می انجامد و مانع تولید دوباره آکسون ها می شود.

هانجیان جنی زو (Hongyan Jenny Zou)، استاد علوم اعصاب مدرسه پزشکی مانت ساینای و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: نقش میکروگلیا و درشت خوارها در سازمان دهی سلول های گلیال اطراف ناحیه آسیب دیده، غیرمنتظره است.

ترمیم بافت در سیستم عصبی مرکزی، بر واکنش هماهنگ سلول های متفاوت، تکیه دارد.این پیچیدگی موجب می شود که تشخیص دادن نقش خاص سلول های گلیال، سخت باشد. تصور پیشین این بود که آستروسیت ها (astrocytes)، نقش اصلی را در راه اندازی این سد محافظتی بر عهده دارند.

این پژوهش توانست علاوه بر روشن کردن نقش پروتئین Plexin-B2، نقش مهم میکروگلیا و درشت خوارهایی را که با آسیب دیدن بدن فعال می شوند، مشخص کند. درک مسیرهای سیگنال دهی و تعامل سلول های گلیال با یکدیگر و قسمت آسیب دیده، برای بهبود ترمیم عصبی پس از آسیب رسیدن به مغز یا طناب نخاعی، مهم و ضروری است.

این پژوهش، در مجله Nature Neuroscience به چاپ رسید.