نوعی باکتری که بیماران گیرنده پیوند کلیه را شکار می نماید! - بانیما

به گزارش خبرنگاران و به نقل از وب سایت رسمی دانشگاه آگوستا، نوکاردیا(Nocardia)، نوعی باکتری است که در خاک و آب وجود دارد و به ندرت باعث بروز بیماری می گردد اما پژوهش جدیدی که در خصوص ابتلا به نوکاردیا در افرادی که پیوند کلیه را پشت سر گذاشته اند، اجرا شده است، نشان می دهد که بروز بیماری ناشی از نوکاردیا، به سینه پهلو و آبسه مغزی منجر می گردد و به پزشکان هشدار می دهد که در این زمینه مراقب باشند.

دکتر استفانی بائر(Stephanie Baer)، پژوهشگر دانشگاه آگوستا(Augusta University) و از اعضای این گروه پژوهشی گفت: نوکاردیا، یک عامل فرصت طلب نامیده می گردد زیرا بیشتر انسان ها را بیمار نمی نماید اما افرادی که واکنش های ایمنی ضعیفی دارند، مانند افرادی که پیوند عضو یا درمان سرطان را پشت سر گذاشته اند، نسبت به آن آسیب پذیرتر هستند.

دکتر سندیپ پادالا(Sandeep Padala)، از پژوهشگران این پروژه گفت: بیمارانی که پیوند کلیه داشته اند، در معرض خطر ابتلا به انواع عفونت ها هستند. اگرچه دوز و انتخاب داروهای سرکوب نماینده ایمنی اغلب تنظیم می گردد اما بعضی از ترکیبات این داروها که از حمله سیستم ایمنی به کلیه پیوند زده شده پیشگیری می نمایند، باید تا زمانی که عضو پیوندی وجود دارد، مصرف شوند. هرچه مدت مصرف این داروها طولانی تر باشد، خطر ابتلا افزایش می یابد.

پژوهشگران برای آنالیز نحوه تأثیر آسیب پذیری بر خطر ابتلای بیماران به نوکاردیا، از یک پایگاه ملی داده ها موسوم به سامانه داده های کلیوی آمریکا(USRDS) استفاده کردند که اطلاعاتی را در خصوص بیماری های کلیوی جمع آوری، تحلیل و منتشر می نماید. آنها با یاری این مجموعه، داده های مربوط به 203233 گیرنده پیوند کلیه بین سال های 2001 تا 2011 را مورد آنالیز قرار دادند.

پژوهشگران در جستجوی بیماران مبتلا به نوکاردیوز (Nocardiosis)، نارسایی کلیه پس از عفونت و عوامل خطرساز بودند. آنها دریافتند که 657 بیمار، مبتلا به نوکاردیا تشخیص داده شده اند.

بائر گفت: سن بالا، داشتن آبسه مغزی و مصرف یک داروی خاص سرکوب نماینده ایمنی، به افزایش خطر رد پیوند در این بیماران منجر شده بود.

افراد مبتلا، 65 ساله یا مسن تر بودند، سابقه رد پیوند داشتند و بیشتر آنها کلیه خود را از اهدانماینده مرده دریافت نموده بودند. در سال 2020، تعداد اهدانمایندگان مرده 33310 نفر و تعداد اهدانمایندگان زنده 5726 نفر بود.

به گفته پژوهشگران، افراد مبتلا، با داروهای سرکوب نماینده ایمنی مانند سیکلوسپورین(Cyclosporine) و تاکرولیموس(Tacrolimus) درمان شده بودند. افرادی که با داروی آنتی تیموسیت گلوبولین(Anti-thymocyte globulin) که عملکرد سلول های تی را کاهش می دهد، درمان شده بودند و افرادی که در نتیجه ابتلا به نوکاردیا به آبسه مغزی مبتلا شده بودند، بیشتر در معرض خطر از کار افتادن اندام پیوندی قرار داشتند.

تقریبا 43 درصد از همه بیماران گیرنده پیوند، نارسایی عضو پیوند زده شده را تجربه می نمایند. این آمار با ابتلا به نوکاردیا افزایش می یابد و به 67 درصد می رسد.

به گفته پژوهشگران، پروژه آنها نخستین پژوهش در آمریکا است که عوامل خطر نارسایی پیوند را در بیماران مبتلا به نوکاردیا آنالیز می نماید و یافته های جدیدی را برای تشخیص زودهنگام و درمان هدفمند این بیماران ارائه می دهد.

بائر افزود: آنالیز وجود نوکاردیا را در این بیماران نباید فراموش کرد؛ به ویژه اگر آنها به ترکیبی از سینه پهلو و آبسه مغزی مبتلا باشند. اگر این بیماران به آنتی بیوتیک های متداول پاسخ ندهند، باید به فکر داروهای غیر متداول باشید.

می توان ابتدا باکتری را در خون جستجو کرد اما در صورت عدم وجود نشانه باید روش تهاجمی تر شستشوی برونکوآلوئولار(Bronchoalveolar lavage) انجام گردد که امکان جمع آوری نمونه برای آزمایش را فراهم می نماید.

بائر ادامه داد: نوکاردیا، ارگانیسم بسیار دشواری برای تشخیص و درمان به شمار می رود زیرا پیچیده تر از سایر باکتری ها است. این باکتری تمایل دارد که فقط نقاط خاصی از بدن مانند ریه ها و مغز را آلوده کند.

وی افزود: یک مشکل دیگر این است که نوکاردیا فقط به آنتی بیوتیک های خاصی واکنش نشان می دهد که بعضی از آنها برای کلیه ها سمی هستند. این موضوع، علت اصلی برای جستجو در خصوص تاثیر نوکاردیا بر بیماران است.

بائر خاطر نشان کرد که امکان دارد نوکاردیا با اکتینومیست (Actinomyces) اشتباه گرفته گردد که نوعی باکتری موجود در خاک است و اهمیت زیادی برای اکولوژی خاک دارد. سطوحی مانند سطوح داخلی دهان، مورد علاقه این باکتری هستند. در واقع، رمز تشخیصی یکسانی برای هر دو عفونت به کار می رود.

هنگامی که یک بیمار مبتلا به عفونت تشخیص داده می گردد، متخصصان بیماری های عفونی مانند بائر با نفرولوژیست هایی مانند پادالا همکاری می نمایند تا برترین راهبرد را برای مدیریت درمان ارائه دهند.

بائر هنگامی به نوکاردیا برخورد که او و همکارانش تصور می کردند باکتری در ریه یک شخص بیمار است اما نتوانستند آن را در خلط او تشخیص دهند. نهایتا عفونت به خون منتقل شد و پژوهشگران توانستند آن را شناسایی نمایند. آنها توانستند عفونت باکتریایی را رفع نمایند اما بیمار در اثر عوارض دیگری از جهان رفت.

به گفته پژوهشگران، برای آنالیز زمان بروز عفونت ها و شناسایی راهبردهای پیشگیری از عفونت و پیامدهای آن، پژوهش بیشتری مورد احتیاج است.

براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا (CDC)، ممکن است که انسان با استنشاق کمی گرد و غبار یا کندن خاک با دستی که بریدگی دارد، به نوکاردیا مبتلا گردد. این باکتری می تواند روی تجهیزات پزشکی هم وجود داشته باشد و هنگام جراحی، به زخم منتقل گردد.

مغز، متداول ترین محل برای انتشار عفونت به شمار می رود و این بدان معناست که عفونت در بدن منتشر شده است. به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، تا 44 درصد از افراد مبتلا به عفونت مغزی یا نخاعی از جهان می فرایند. همان گونه که سیستم ایمنی ضعیف، خطر عفونت را افزایش می دهد، می تواند مقدار مرگ ناشی از عفونت را هم بالا ببرد.

این پژوهش، در Journal of Investigative Medicine به چاپ رسید.