مروری بر زنـدگی اِنـزو فـِراری، مؤسس کمپانی فِراری - بانیما

خودروهای من، روح دارند؛ این یکی از ناب ترین گفته های انزو فراری است؛ کسی که از دوران کودکی وجودش مملو از عشق به خودرو و مسابقه بود و تمام عمر 90 ساله اش را وقف همین علاقه درونی کرد.

فراری از دوران کودکی شخصیتی رویاپرداز، بلند پرواز و ایده آل گرا داشت، آینده خود را چیزی به جز تبدیل شدن به یک راننده حرفه ای مسابقه و سازنده سریع ترین خودروهای جهان نمی دید و همیشه آرزو می کرد روزی فرا برسد که هرکسی در هرجای جهان رویای داشتن یک فِراری را داشته باشد! آرزویی که امروزه آروزی بسیاری از خودرو دوستان در اقصی نقاط جهانست!

در ادامه نگاهی مختصر و مفید به مهم ترین قسمت های زندگی این مرد افسانه ای می اندازیم.

از فوریه برفی تا آشیانه فِراری

اِنزو آنسِلمو فِراری (Enzo Anselmo Ferrari) هجدهم فوریه 1898 میلادی در حومه مودنا (Modena) ایتالیا به دنیا آمد و به دلیل برف و کولاکِ آن روزها، تا دو روز پس از تولدش شناسنامه ای نداشت. پدرش آلفردو (Alfredo) مالک یک کارگاه کوچک آهن و مادرش آدلجیزا (Adalgisa) یک زن خانه دار کلاسیک ایتالیایی بود.

نخستین تجربه خودرویی ملموس انزو زمانی بود که در سن ده سالگی همراه پدر و برادر بزرگ ترش آلفردو جونیور یا همان دینو (Dino) به تماشای یک مسابقه اتومبیل رانی در منطقه ویا امیلیا (Via Emilia) شهر بولونا (Bologna) رفت. این مسابقه که با پیروزی فلیچه نازارو (Felice Nazzaro) به پایان رسید دقیقاً جرقه ای بود که در شمع ذهن نوپای اسطوره آینده جهان خودرو زده شد و روحش را برای همیشه بیمار عشق کرد.

انزو در 1916 پس از مرگ تقریباً همزمان پدر و برادرش فکر تحصیل را رها کرده و به عنوان معلم در یک مدرسه تراشکاری در نزدیکی مودنا و پس از آن در چند شغل ساده دیگر مشغول به کار شد.

حدود یک سال بعد با آغاز جنگ جهانی سر از توپخانه ارتش درآورد و پس از ابتلا به تورم شدید ریه همراه دیگر بیماران قطع امید شده در آسایشگاهی رهایش کردند تا زمان مرگش فرا برسد.

وی بعد از چند ماه به طور معجزه آسایی سلامتی خود را باز می یابد و بعد از تلاش ناموفق برای یافتن شغلی در کمپانی فیات، اواخر 1918 به عنوان راننده آزمایش به یک شرکت کوچک سازنده تورپِدو روی شاسی وانت بارهای سبک در شهر تورین (Turin) می پیوندد، اما در فاصله کمی در 1919 با مهاجرت به میلان نخست در سمت راننده آزمایش و بعدها به عنوان راننده مسابقه در کمپانی C.M.N (Costruzioni Meccaniche Nazionali) استخدام می شود.

همین جاست که نخستین رقابت رسمی انزو در مسابقه تپه نوردی Parma Poggio di Berceto و پشت فرمان CMN 15/20 با قلب 4 سیلندر خطی 2.3 لیتری و نهایتاً مقام چهارمی رقم می خورد.

سال 1920 فِراری 22 ساله پس از حضور در چندین مسابقه، با یک دستگاه آلفارومئو تیپو 40/60 مجهز به پیشرانه 4 سیلندر 6 لیتری رتبه دوم مسابقه Targa Florio را بدست آورد و 19 سال آینده را به عنوان راننده آزمایش، راننده مسابقه، مشاور فروش و نهایتاً مدیر بخش خودروهای مسابقه ای آلفارومئو به فعالیت جدی در عرصه اتومبیل رانی گذراند.

از اتفاقات مهم این سال ها می توان پیشنهاد مادر یکی از خلبانان مشهور ارتش در جنگ جهانی بنام فرانچسکو باراکا (Francesco Baracca) به انزو برای استفاده از نشان اسب سلطنتی هواپیمای فرزندش روی خودروهای مسابقه ای خود در 1923، تأسیس روزنامه ورزشی مشهور Corriere dello Sport در بولونا در 1924 و اولین و دومین پیروزی در مسابقات Circuito di Milano با آلفارومئو 6C-1500 SS در 1927 و 1928 را نام برد.

اما مهم تر از همه اینکه فِراری در این میان سال 1929 میلادی گروه آشیانه فِراری (Scuderia Ferrari) را در مودنای ایتالیا با هدف ایجاد امکان حضور مالکان خودروها و موتورسیکلت ها در مسابقات تأسیس می کند که بعدها پس از ارتقای درجه به یک تیم رسمی با همین نام، از 1933 به بعد عملاً تبدیل به شاخه مسابقه ای رسمی آلفارومئو می شود.

از مودنا به مارانللو

انزو پس از کسب مقام دوم در Circuito Tre Province در 9 آگوست 1931 با آلفارومئو 8C-2300 MM به دلیل فشار کاری و نزدیکی تولد پسر اولش آلفردو (که عموماً با نام دینو شناخته می شود) رانندگی را کنار گذاشته و پس از موفقیت های مدیریتی بزرگ در مسابقات بین المللی، 6 سپتامبر 1939 با شرط عدم هرگونه استفاده از نام فِراری در عرصه رقابت، آلفارومئو را ترک و دقیقاً 7 روز بعد کمپانی Auto Avio Costruzioni را در محل آشیانه فِراری سابق در مودنا تأسیس کرد.

این مجموعه در 1943 (بهبوحه جنگ جهانی دوم) با انتقال از مودنا به شهری کوچک تر بنام مارانللو (Maranello) فعالیتش را در زمینه ابزارآلات صنعتی و نظامی و البته ساخت مدل های پروتوتایپ ادامه می دهد تا اینکه پس از دو بار تخریب و بازسازی کامل، از شر جنگ خلاص شده و انزو بزرگ به فکر ساختن نخستین خودرو با برند فِراری می افتد.

در 1947 میلادی Auto Avio Costruzioni رسماً به Ferrari تغییر نام داده و اولین محصول رسمی آن با نام 125 S و قلب 12 سیلندر به دنیا آمد.

20 سال بعدی با تولید انواع خودروهای مسابقه ای و خیابانی، شرکت در رقابت های موتوراسپرت و افتخارات شخصی مختلف برای انزو سپری شد و در 1969 دقیقاً نصف سهام برند فِراری به دلیل توسعه فوق العاده و کمبود منابع مالی تحت مالکیت گروه فیات درآمد.

دو سال بعد هم ساخت پیست اختصاصی فیورانو (Fiorano) کلید خورد و در 1972 رسماً به عنوان محل بررسی همه جانبه فرزندان اسطبل مارانللو آغاز بکار کرد.

انزو فراری که دیگر یک افسانه زنده بود، پس از طراحی و نظارت کامل بر ساخت برخی از ماندگارترین اسپرت های تاریخ در دهه های 70 و 80 میلادی و نهایتاً مدل افسانه ای F40 در 1987، پایان عصر روز 14 آگوست 1988 میلادی در مودنا چشم از جهانی که بدون خودرو و مسابقه برایش مفهومی نداشت فرو بست.