فیلم دنیایی که در راه است؛ کربی و افلک در یک درام عاشقانه متفاوت - بانیما

دنیایی که در راه است داستان خود را درباره دو زوج همسایه در مرزهای ساحل شرقی آمریکا و از نظر تاریخی در اواسط قرن نوزدهم روایت می نماید که با دشواری های گوناگون و انزوای شدید دست و پنجه نرم می نمایند. این دو زوج چالش های فیزیکی و روانی خاصی را از سر می گذرانند و یک عشق نامعمول هم ماجرا را پیچیده تر از قبل می نماید.

ونسا کربی، کاترین واترستون، کریستوفر ابوت و کیسی افلک چهار بازیگر اصلی این اثر سینمایی را تشکیل می دهند. کربی سال جاری فیلم سینمایی تکه های یک زن (Pieces of a Woman) را هم در جشنواره فیلم ونیز دارد.

• فیلم تکه های یک زن؛ تمجید اسکورسیزی از یک درام دردناک

مونا فستولد کارگردان نروژی فیلم دنیایی که در راه است پیش از این به عنوان بازیگر شناخته می شد. فستولد فعالیت های خود در زمینه کارگردانی را از سال 2014 با فیلم سینمایی خوابگرد (Sleepwalker) آغاز کرد؛ اثری که برای اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس اکران شد.

فستولد که در دوره ای از فعالیت هایش به ساخت موزیک ویدیو هم می پرداخته در سال های اخیر به عنوان فیلم نامه نویس و قصه پرداز در کودکی یک رهبر (The Childhood of a Leader ) و وکس لوکس (Vox Lux ) هر دو به کارگردانی بردی کوربت حضور داشت.

دنیایی که در راه است فیلم دوم این سینماگر زن از داستانی به همین نام نوشته جیم شپرد اقتباس شده. شپرد و ران هانسن با همکاری یکدیگر فیلم نامه این اثر سینمایی را نوشته اند. ران هانسن نویسنده رمان قتل جسی جیمز به دست رابرت فورد بزدل است.

در حال حاضر 14 نقد درباره این فیلم در وبسایت راتن تومیتوز جمع آوری شده که تمام آن ها مثبت بوده و نشان از رضایت 100 درصدی منتقدان نسبت به این اثر سینمایی دارد.

در ادامه می توانید بخش هایی از این نقدها را بخوانید.

گزیده نقدها و آنالیز های فیلم دنیایی که در راه است

ایندی وایر / دیوید ارلیخ

گرچه فیلم پرداخت در ظاهر سردی دارد اما در مشتعل ساختن تخیل ضعیف نیست. فیلم مونا فستولد یک داستان عاشقانه است که به چیزی فراتر از این تبدیل می گردد.

موتیف های نقشه برداری به کار رفته در فیلم از همان ابتدا به آن نوعی حس واضح مکان مندی می دهند. در واقع تیتراژ فیلم بر فراز نقشه ای از مناطق شمالی نیویورک در حرکت است.

بدون وجود فیلم قتل جسی جیمز، خبری از فیلم دنیایی که در راه است هم نبود. فیلم نامه ای که اندرو دومینیک (فیلم نامه نویس قتل جسی جیمز) از رمانی تاریخی به همین نام اثر ران هانسن اقتباس نموده بود باعث ایجاد یک پیوند محبت آمیز و حرفه ای میان کیسی افلک و هانسن شد.

همکار هانسن یعنی جیم شپرد با دیدن یک یادداشت در حاشیه دفترچه خاطرات یک کشاورز پیر به ایده ای درباره یک رمان با موضوع عشقی ممنوع می رسد. در آن یادداشت آمده بود: بهترین دوستم رفته است، فکر نمی کنم دیگر هرگز او را ببینم. هنگامی که هانسن و شپرد فیلم نامه را به فستولد می دهند، افلک را هم به عنوان یکی از بازیگران آن توصیه می نمایند؛ دقیقا بابت آن جبر درونی خاصی که به نقش رابرت ردفورد (در فیلم قتل جسی جیمز) داده بود.

بسیاری از لحظات مهم فیلم درست به حاشیه های اثر رانده شده اند، درست مانند آن چند خطی که در حاشیه دفترچه خاطرات کشاوز پیر نوشته شده بود و باعث به وجود آمدن شخصیت های فیلم شد.

دنیایی که در راه است از آن دست فیلم هایی است که به یاد می مانند و به سادگی نمی توانیم فراموش شان کنیم.

راجر ایبرت / برایان تالریکو

احتمالا فیلمی که بیشتر از همه در پخش آخر هفته افتتاحیه جشنواره فیلم ونیز 2020 په آن توجه شد، فیلم دنیایی که در راه است ساخته مونا فستولد بود.

فیلم دنیایی که در راه است به شکل طبیعی بخاطر موضوعش با اثری همچون پرتره بانویی در آتش (Portrait of a Lady on Fire) مقایسه خواهد شد.

فیلم فستولد تسلیم نوعی جنبه های فیلم نامه نویسانه شده که آرزو می کردم ظریف تر از این می بودند اما هر چهار ایفای نقش اصلی در فیلم آن قدر فوق العاده از آب درآمده اند که برای چشم پوشی از ضعف های فیلم کافی به نظر می رسد.

ورایتی / گای لاج

ابیگیل، زن درونگرا و خجالتی یک کشاورز در یکی از شهرستان های ایالت نیویورک پس از مرگ دخترش از رفتن به کلیسا دست کشیده چرا که معتقد است دیگر از فکر اینکه دنیای بهتری در راه است به آرامش نمی رسد. این را خود او در یکی از خاطرات روزانه اش می نویسد. خاطراتی که فیلم به وسیله روایت آن ها برای مخاطب جنبه های متفکرانه خود را نمایش می دهد.

برای فستولد کارگردان نروژی اثر که به تازگی در نوشتن فیلم نامه آثاری چون کودکی یک رهبر و وکس لوکس هم همکاری داشته، ساخت چنین فیلم دومی با این غنای ساختاری پس از آغاز کارگردانی با فیلم خوابگرد در سال 2014 به شکل مشهودی حرکتی رو به جلو است.

کارگردان در فیلم دوم خود هم همانند اثر اول به شکل غریزی تنش های فراگیر خانوادگی را به درستی تشخیص می دهد و قادر است این تنش ها را از تعامل مجموعه کوچک بازیگران اثر به خوبی بیرون بکشد.

این مهارت کارگردان از همان صحنه ابتدایی فیلم در رابطه میان ابیگیل (با بازی کاترین واترستون) و شوهر خوددارش دایر (با بازی کیسی افلک) خودنمایی می نماید؛ زوجی که یک زمستان سخت و سرد را می گذرانند بی آنکه یک کلام گرم میان شان رد و بدل گردد.

اسکرین اینترنشنال / جاناتان رامنی

کار ساده ای است که بخواهیم فیلم دنیایی که در راه است را با عنوان نسخه زنانه فیلم کوهستان بروکبک (Brokeback Mountain) معرفی کنیم اما چنین کاری غنا، یکتایی و قدرت فیلم مونا فستولد را لکه دار می نماید؛ فیلمی که به زیبایی ساخته شده و با نقش آفرینی های زیبایی همراه است.

دنیایی که در راه است با نوعی ریتم ادبی قوی تر از معمول توسط ران هانسن و جیم شپرد اقتباس شده و از هر نظر با مهارت تمام ساخته شده است. فیلم همچنین نقطه اوج فعالیت بازیگری کاترین واترستون است و نمونه ای است تماشایی از توانایی بازیگری ونسا کربی که حتی از واترستون هم حضور تأثیرگذارتری دارد.

فیلم بالغ و رضایت بخش فستولد که توسط شرکت سونی برای پخش جهانی انتخاب شده احتمالا در محافل مختلف جشنواره تحسین خواهد شد.

• فیلم رفقای عزیز؛ گلوله باران کارگران در شوروی دهه 1960