عجیب ترین میوه هایی که تا به حال ندیده اید (قسمت اول) - بانیما

سیب آکی

آکی به دلیل ظاهر و شکل عجیب وغریبی که دارد و شبیه مغز انسان است، مغز گیاهی نامیده می شود.

آکبیا

در کشور چین، آکیبیا به عنوان یکی از بهترین گیاهان برای تقویت باروری شناخته شده است. آکبیا (Akebia) در اصل میوه ای وحشی است که اکنون به صورت تجاری کشت و تولید شده و در فروشگاه ها نیز موجود است. این گیاه بومی کشورهای ژاپن و کره است و گل هایی با عطر شکلات دارد؛ به همین دلیل نام دیگر آن میوه درخت شکلات است. البته خود میوه طعم شکلات ندارد. بسته به گونه و تیپ گیاه، شکل، اندازه و رنگ این میوه متغیر است. البته ظاهر معمول این میوه، استوانه ای یا دوک مانند است. آکیبیا به رنگ های سبز روشن، قهوه ای یا مایل به ارغوانی دیده می شود. قسمت قابل مصرف این میوه، گوشتی ژلاتینی است که دانه هایی ریز دارد و البته جدا کردن این دانه ها سخت است. آکبیا هنگامی که برسد شکافته می شود و گوشت شفاف آن بیرون می زند که هنگام مصرف به همراه موز، میوه گل ساعتی و یا آب نارگیل آن را شیرین می کنند. به همین دلیل پیش از اینکه میوه به طور طبیعی بشکافد آن را برداشت و از طریق شکاف های روی غلاف میوه را باز می کنند. دانه های این میوه تلخ است و نباید جویده شود. از پوسته آکیبیا در آشپزی استفاده می شود.

بائل/ سیب چوبی

رسیدن میوه بائل روی درخت تقریبا یک سال زمان می برد! بائل یا سیب چوبی (Bael/ wooden Apple) روی درختی به نام بکرایی (Aegle marmelos) رشد می کند که بومی کشور هند و بنگلادش است. این درخت به دلایل مذهبی و همچنین پزشکی بسیار ارزشمند است. سیب چوبی ظاهری گرد دارد و بسیار شبیه گریپ فروت است؛ همچنین پوسته آن سخت و به رنگ سبز مایل به زرد و قهوه ای است. برای خارج کردن گوشته نارنجی رنگ آن باید پوسته را شکست. در بعضی از میوه ها این گوشته تلخ است. گفته می شود که این میوه در درمان مسائلی از قبیل اسهال، زخم، یبوست، مسائل تنفسی، کمبود ویتامین سی مفید است. نام های دیگر بائل میوه سنگی یا سیب طلایی است.

تمشک شمالی / کلاودبری

تمشک شمالی فقط باید پای درخت خورده شود، درختچه Rubus chamaemorus، یک گیاه وحشی دیگر است که میوه ای بسیار مشهور به نام کلاودبری (Cloudberry) یا همان تمشک شمالی دارد. این گیاه بومی قطب شمال و منطقه ها قطبی بوده و بسیار به خانواده تمشک و توت فرنگی نزدیک است. این تمشک های زرد طلایی و کهربایی رنگ، نرم و آبدار هستند. تمشک شمالی منبعی غنی از ویتامین سی است. اندازه ی این میوه برابر با تمشک است. این گیاه کشت تجاری ندارد و فقط میوه های وحشتی دستچین شده از کوهستان در فروشگاه ها یافت می شود؛ به همین دلیل به شدت گرانقیمت است. چیدن تمشک شمالی منبع درآمدی برای افراد محلی به شمار میرود. افزایش تقاضا برای این میوه موجب چیدن بیش از حد آن و در نتیجه سبب وضع قوانینی در منطقه ها مختلف به منظور منع چیدن این میوه شده است.

کوپوآکو

کوپوآکو سیستم ایمنی را تقویت و از بیماری جلوگیری می کند. کوپوآکو (Cupuacu) درختی بومی آمریکای جنوبی است. میوه این درخت نیز با همین نام شناخته می شود. کوپوآکو ظاهری بیضی شکل و وزنی حدود یک تا دو کیلوگرم دارد. این میوه قهوه ای رنگ تا حدود 25 سانتی متر طول دارد. پوسته بیرونی این میوه سخت است و گوشت داخل آن سفید رنگ و معطر است. معمولا عطر این میوه ترکیبی از شکلات، آناناس، موز و گلابی توصیف می شود. میوه کوپوآکو بسیار مغذی و عالی است و فواید بسیاری برای سلامتی دارد. این درخت به صورت تجاری کشت می شود و میوه آن نیز برای تهیه محصولات غذایی مختلفی کاربرد دارد. همچنین در ترکیبات آرایشی مانند لوسیون بدن، بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

فیجوآ / آناناس گوآوا

این میوه به افتخار گیاه شناس برزیلی، خوا داسیلوا فیجو نام گذاری شده است. همانطور که از نام پیداست، این میوه تلفیقی از طعم آناناس و گوآوا دارد. همینطور با نام گواواستین شناخته می شود، فیجوآ میوه درخت کوچکی به نام فیجوآ سلوویانا (Feijoa sellowiana) است. این میوه بیضی شکل، پوستی سبزرنگ و گوشتی دانه ای، آبدار و خوش عطر دارد. این میوه به طور میانه 30 دانه ریز در هر پالپ دارد. گوشت شیرین ممکن است طعمی مایل به ترش داشته باشد و پوست خام آن معمولا پیش از مصرف جدا و دور انداخته می شود. میوه های رسیده لطیف و حساس هستند و با افتادن از روی درخت ضربه می بینند. بنابراین باید میوه ها پیش از اینکه خود از روی درخت بیافتند، چیده شوند.

گرومیچاما/ گیلاس برزیلی

گرومیچاما گونه ای در معرض خطر انقراض است. گرومیچاما (grumichama) میوه ای بومی کشور برزیل است. میوه این درخت ، سیاه رنگ است و طعم و ظاهری مانند گیلاس دارد. بعضی از گونه های این درخت، میوه ای نارنجی رنگ دارند. میوه های نارس و سبزرنگ به مرور پس از رسیده شدن به رنگ قرمز و بنفش مایل به سیاه درمی آیند. قطر میوه گرومیچاما با پوست نازکی که دارد، حدودا 3 سانتی متر است. گوشت شیرین و آبدار این میوه به رنگ سفید-قرمز و سه دانه در هسته است. این میوه را می توان هم به صورت خام مصرف کرد و هم از آن برای تهیه ژله، مربا و پای استفاده نمود.

لوبیای اینگا/ لوبیای بستنی

لوبیای بستنی ممکن است طولی تا حدود 1 متر داشته باشد. این میوه جزو گیاهان غلاف دار و بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است. غلاف های بلند لوبیای اینگا (Inga bean) دانه هایی سیاه دارند که با یک پالپ نرم و سفید پوشیده شده و شیرین و خوراکی است. طعم این پالپ مشابه بستنی وانیلی است. دانه های رسیده بستنی به راحتی با دست باز می شوند. پس از جدا کردن دانه ها پالپ قابل خوردن است. نمونه های بی شماری از اینگا وجود دارد، اما میوه اینگا ادولیس و تنها چند گونه دیگر خوراکی هستند. درخت اینگا به دلیل داشتن خاصیت تثبیت نیتروژن بسیار مشهور است.

ژابوتیکابا /انگور برزیلی

اعتقاد بر این است که ژابوتیکابا خاصیت ضدسرطانی دارد. درخت انگور برزیلی یا ژابوتیکابا (Jabuticaba) بومی برزیل بوده و میوه هایی شبیه انگور روی تنه خود تولید می کند. این میوه بنفش رنگ قطری حدود سه تا چهار سانتی متر دارد. این میوه پوستی ضخیم، گوشت سفید و ژله ای و یک تا سه دانه نیز دارد. این میوه ها به صورت تازه مصرف شده و همچنین در تهیه ژله ، نوشیدنی، مربا و غیره مورداستفاده قرار می گیرند. این میوه غنی از ویتامین سی، دارای چندین نوع آنتی اکسیدان و ترکیبات ضدالتهاب است. ژابوتیکابا برای درمان مسائل تنفسی مانند آسم نیز سودمند است.

میراکل فروت

میراکل فروت می تواند طعم غذاهای ترش را تبدیل به شیرین کند. همان طور که از نام پیداست، میراکل فروت (Miracle fruit) محتوی میراکولین است- نوعی گلیکوپروتئین که هنگام خوردن میوه جوانه های چشایی را می پوشاند. این میوه اثری شیرین کننده دارد که از سی تا شصت دقیقه پس از خوردن آن ادامه پیدا می کند؛ بنابراین حتی غذاهای ترش و تلخ نیز- حتی اگر پس از خوردن میراکل فروت صرف شوند- شیرین حس خواهند شد. درخت میراکل فروت که بومی غرب آفریقا است، توت هایی قرمزرنگ دارد که بیضی شکل هستند. این میوه ها حدود دو تا سه سانتی متر طول داشته و تنها یک دانه دارند. اگرچه میراکل فروت به دلیل اثر شیرین کنندگی مشهور است، اما به خودی خود شیرین نیست. گوشت توت های رسیده به صورت تازه قابل مصرف است. همچنین به صورت دانه های فریزری و خشک شده نیز تهیه می شوند.

نیپا

عصاره میوه نارس درخت نخل نیپا غنی از آنتی اکسیدان ها است. این میوه محصول درخت نخل نیپا (Nypa fruticans) است که در مصب رودها در سواحل هند و اقیانوس آرام رشد می کند. این میوه رنگ شاه بلوطی دارد و روی ساقه رشد می کند. مغزهای چوبی این درخت در ظاهر کروی هستند. هر میوه ی چوبی، مغزی شیرین و ژله مانند دارد و در دسرها به کار می رود. این ژله از میوه های نارس درخت نخل جمع آوری می شود. ژله نیپا در میوه های نارس نرم، سفید و آبدار است؛ اما در میوه های رسیده، این گوشت سفت و به رنگ سفید شیری است. هنگامی که این میوه برسد، مغز از ساقه درخت جدا شده و به زمین می افتد. کل این میوه اندازه یک توپ فوتبال است و هر مغز حدود 6 تا 8 اینچ طول دارد.

پپینو دولچه

پپینو کلمه ای اسپانیایی به معنای خیار است، این میوه به نام پپینو انگلیسی یا ملون گلابی نیز شناخته می شود. پپینو دلچه (Pepino Dulce) میوه ای متعلق به بوته سولانوم ماریکاتوم (Solanum muricatum) است که به خانواده بادنجانیان تعلق دارد؛ بنابراین پپینو دلچه از خانواده گوجه ها و بادمجان ها است. همچنین با نام پپینو ملون یا ملون گلابی نیز شناخته می شود و طعمی شبیه خیار، خربزه و طالبی دارد. اندازه، شکل و رنگ این میوه با توجه به تیپ های مختلف کشت متغیر است. پپینو معمولا به رنگ زرد روشن (یا سبز مایل به زرد) با رگه های تیره دیده می شود. این میوه ممکن است ظاهری بیضی شکل داشته باشند. گوشت زردرنگ پپینو شیرین و آبدار است و دانه هایی ریز و قابل خوردن دارد. میوه رسیده به صورت تازه قابل مصرف است.

فیسالیس/ تمشک زمینی

میوه فیسالیس در غلاف گل رشد کرده و در آن مخفی است. ویژگی منحصربه فرد میوه فیسالیس (physalis/ groundberry) ظاهر فانوس شکل آن است. این میوه به رنگ زرد طلایی است و از نظر شکل و اندازه شبیه گوجه ای کوچک است. چندین گونه در رده فیسالیس و خانواده بادنجانیان وجود دارد؛ بنابراین این گیاهان نیز از خانواده گوجه و بادمجان محسوب می شوند. تنها چند گونه از فیسالیس میوه خوردنی تولید می کنند. فیسالیس طعمی نسبتا ترش و شیرین دارد. درون میوه های رسیده دانه هایی کوچک وجود دارد. خوردن میوه نارس در بعضی افراد ناراحتی گوارشی ایجاد می کند. این میوه ها به طور تازه و همچنین در پای، سالاد میوه و غیره مصرف می شوند. طعم فیسالیس مشابه آناناس و توت فرنگی است.

سیب گلی / رز آلو

سیب گلی همچنین سیب آب، سیب عشق، سیب روغنی، سیب کوهی، سیب ابری نیز نامیده می شود. اگرچه این میوه، سیب گلی (apple rose/ rose plum) نام گرفته، اما از خانواده سیب و یا گل رز نیست. حتی ظاهر، طعم و بافت آن نیز فرق دارد. معمولا از چهار گونه از طبقه سیزیگیوم میوه ای تولید می شود که سیب گلی نام دارد. این میوه با ظاهر زنگوله مانند خود، پوستی نازک و چرب و گوشتی آبدار دارد. دانه ها در هسته میوه قرار دارند. این میوه معمولا به صورت تازه مصرف می شود اما در سالاد و ترشی نیز کاربرد دارد. سیب گلی که همچنین سیب آب یا رز آلو نام گرفته، حجم آبی قابل مقایسه با نسبت حجم آب هندوانه دارد. میوه های رسیده و تازه، ترد و شکننده و تا حدی شیرین هستند.