دیالوگ در تاریکی موزه ای که دیدنی نیست

به گزارش بانیما، اگرچه در جهان موزه های بسیاری وجود دارد که اولین رکن شان مشاهده و آنالیز اشیا و محتویات آنهاست اما آلمانی ها این قاعده را به هم زده اند و موزه ای ایجاد کردند که دیدنی نیست.

دیالوگ در تاریکی موزه ای که دیدنی نیست

به گزارش خبرنگاران به نقل از مهر، اولین بار در فرانکفورت آلمان موزه ای ایجاد شد که چیزی برای دیدن نداشت، نام این موزه دیالوگ در تاریکی بوده و هست. این موزه یکی از عجیب ترین و متفاوت ترین موزه های جهان است و با بازدید از آن می توانید جهانیی ناشناخته را تجربه کنید. در موزه دیالوگ فرصتی برای بازدیدنماینده فراهم می گردد که برای چند ساعت مانند افراد نابینا زندگی کند، احساس آنها را درک نموده، همانند آنها غذا بخورد، مثل آنها راه برود و جهان را از نگاه نابینایان ببیند!

در واقع در موزه دیالوگ آلمان برخلاف تمامی موزه های جهان، هیچ چیز برای دیدن وجود ندارد! اما جهانیی برای شنیدن، احساس کردن، بوییدن و مزه کردن وجود دارد که تجربه آن، شما را با جهانی جدید و سرشار از معانی ویژه آشنا می نماید! هدف اصلی ایجاد این موزه تغییر نگرش عموم مردم درباره ناتوانی و افزایش تحمل آنها در برخورد با انسان های متفاوت و ایجاد اشتغال برای افراد نابینا و یا کم بینا در سراسر جهان است.

  • شکل گیری اولین موزه دیالوگ

مفهوم تبادل نظر در تاریکی توسط دکتر آندریاس هاینکه در سال 1988 پایه گذاری شد. آندریاس که فارغ التحصیل فلسفه بود، کار خود را در یک ایستگاه رادیویی در زادگاهش بادن آلمان آغاز کرد. روزی از وی خواسته شد به جوانی که بینایی خود را در اثر تصادف رانندگی از دست داده بود، روزنامه نگاری را آموزش دهد. آندریاس هیچ ایده ای در خصوص معلولیت نداشت و نمی توانست تصور کند که زندگی بدون بینایی چگونه می تواند باشد. اما برخورد با روزنامه نگار نابینا زندگی او را تغییر داد. این همکار نابینا، مردی بسیار خوش بین و سرشار از حس شوخ طبعی بود که با شرایط خود کاملاً کنار آمده بود. آندریاس فهمید که نابینا بودن پتانسیل هایی دارد که هرگز در خصوصش فکر ننموده بود.

در آن موقع آندریاس شاهد بود که افراد نابینا از فرصت دسترسی برابر به آموزش و پرورش و بازار کار محرومند. او تصمیم گرفت کار خود را در زمینه معلولیت ادامه دهد، تصمیم گرفت رویدادی با این مضمون ایجاد کند: چرا چراغ ها را خاموش نکنیم و افراد نابینا و بینا را به دیدار در یک اتاق تاریک دعوت نکنیم؟ آندریاس آغاز به آزمایش با طناب و صداها در تاریکی کرد و اولین نمایشگاه با موضوع تبادل نظر در تاریکی را در سال 1989 افتتاح کرد.

در آن موقع بود که آندریاس به عنوان کارآفرین اجتماعی شناخته شد و زندگی خود را وقف تبلیغ مفهوم ایده خود کرد. این ایده به طور پیوسته در حال رشد بود و موضوعات جدیدی مانند شام در تاریکی (1993) و کارگاه های شغلی در تاریکی (1994) به آن اضافه شدند.

امروزه این موزه ها در قالب یک شبکه بین المللی فعالیت می نمایند. تا به امروز 21 موزه به صورت دائمی در کشورهایی مانند ژاپن، استرالیا، مصر، مکزیک، برزیل و … دایر شده اند و بعضی دیگر به صورت نمایشگاه تنها برای چند روز برپا بوده اند. تا به امروز بیش از 9 میلیون بازدید نماینده، تبادل نظر در تاریکی را تجربه نموده اند و هزاران راهنمای نابینا به وسیله این نمایشگاه ها و کارگاه های آموزشی مشغول به کار شده اند.

  • چگونه موزه را ببینیم!؟

در بدو ورود به موزه دیالوگ شما باید همه وسایل شخصیتان مثل تلفن همراه، ساعت و هر آنچه که فراوری نور می نماید را در کمدی قرار دهید. سپس یک راهنمای نابینا نزد شما می آید و توضیحات مختصری از آنچه که قرار است برایتان در موزه دیالوگ اتفاق بیفتد را ارائه می نماید و چگونگی استفاده از عصای مخصوص نابینایان را نیز یادتان می دهد. بعد از تمام شدن توضیحات او، همه جا تاریک می گردد! تاریکی مطلقی که در آن نمی توان هیچ چیزی را حتی با وضوح کم دید!

احتمالاً بعد از این تاریکی برای دقایقی سعی خواهید کرد که چشمانتان به این تاریکی عادت کند و بالاخره جایی را ببینید! اما بهتر است که خودتان را اذیت نکنید، چرا که همه جا در تاریکی مطلق فرو رفته است و امکان دیدن برای شما وجود ندارد. پس انرژی خودتان را هدر ندهید و به جای آن تمرکزتان را روی استفاده درست از عصای سفیدتان بگذارید. برای بازدید از موزه دیالوگ باید به صدای راهنمای خود گوش دهید و با دنبال کردن صدای او راهتان را پیدا کنید. در نهایت به 4 اتاق مختلف هدایت می شوید که هر کدامشان ویژگی های خاصی دارند.

در این اتاق ها می توانید مسائلی را درک کنید که دیدنی نیستند و فقط قابل حس کردن هستند! مثلاً در یکی از اتاق ها به یک موسیقی خاص گوش دهید! در اتاقی دیگر که پر از صدای ماشین ها و خیابان است باید یاد بگیرید که چگونه مثل نابینایان در تاریکی مطلق از خیابان های شلوغ عبور کنید و چگونه بفهمید که چراغ راهنما برای عابر پیاده سبز است یا قرمز!

  • تجربه های دیگر در موزه دیالوگ

در اتاق های این موزه رایحه، صدا، باد، دما و بافت تنها چیزهایی هستند که احساس می شوند و تنها با یاری آنها می توانید درک واقعی از فضای موزه داشته باشید. همچنین می توانید در یک رستوران تاریک غذایتان را میل کنید! در این رستوران باید به عطر و مزه غذاها اعتماد کنید و غذایی را که در حال خوردن آن هستید، شناسایی کنید!

در آخر هم می توانید در اتاق بازی موزه دیالوگ با دوستانتان بازی های جذابی را انجام دهید و معماهای خاص طراحی شده را بدون استفاده از حس بینایی حل کنید! احتمالاً بعد از بازدید از موزه دیالوگ آلمان و تجربه این جهانی ناشناخته، طرز تفکر جدیدی پیدا خواهید کرد و نحوه نگرشتان به جهان دستخوش تغییرات بسیار زیادی خواهد شد!

  • چرا خاص و جذاب است؟

موزه دیالوگ شما را از دایره راحت و امن تان بیرون می برد و به جهانیی بدون تصویر و نور سوق می دهد. نابینایان استاد هدایت در چنین محیط هایی هستند و از این رو احساس امنیت به بازدید نمایندگان می دهند. این موزه با بیش از 27 سال سابقه، در بیش از 41 کشور در سراسر اروپا، قاره آمریکا، آفریقا و آسیا شعبه دارد. هزاران بازدید نماینده به وسیله این موزه توسط هزاران فرد نابینا هدایت شده اند و یاد گرفته اند که در تاریکی ببینند.

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 25 بهمن 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: banima.ir شناسه مطلب: 6839

به "دیالوگ در تاریکی موزه ای که دیدنی نیست" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "دیالوگ در تاریکی موزه ای که دیدنی نیست"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید