ارسال پیغام برای فرازمینی ها ممکن می گردد!؟

به گزارش بانیما، پژوهشگران دانشگاه ام.آی.تی با استفاده از لیزر و تلسکوپ، روش جدیدی برای برقراری ارتباط با فرازمینی ها پیشنهاد داده اند.

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ام.آی.تی نیوز، پژوهشگران ادعا می نمایند اگر موجودات فرازمینی در کهکشان وجود داشته باشند، فناوری لیزر می تواند نقشی فراتر از نور بازی کند و توجه آنها را به زمین جلب کند.

پژوهش دانشمندان دانشگاه ام.آی.تی(MIT) نشان می دهد که اگر لیزر با قدرت یک تا دو مگاوات و با استفاده از تلسکوپی به اندازه 30 تا 45 متر به فضا بتابد، پرتوی از اشعه مادون قرمز ایجاد می نماید و این پرتو آنقدر قوی است که می تواند در مقابل انرژی خورشید دوام بیاورد. اگر فضانوردان بیگانه ای، به اکتشاف در راه شیری مشغول باشند و یا در منظومه های نزدیک به ما مانند سیاره کوتوله پروکسیما قنطورس(Proxima Centauri) یا ستاره تراپیست-1 (TRAPPIST-1) زندگی نمایند، می توانند چنین سیگنالی را تشخیص دهند. اگر این سیگنال از منظومه های دیگر شناسایی گردد، می توان همین لیزر را برای ارسال پیغام هایی مانند کد مورس به کار برد.

جیمز کلارک(James Clark)، دانشجوی فارغ التصیل دانشگاه ام.آی.تی و نویسنده این پژوهش گفت: اگر بتوانیم ارتباط با بیگانگان را به سادگی شروع کنیم، امکان ارسال پیغام با سرعت 100 بیت در ثانیه نیز وجود خواهد داشت.

اگرچه دسترسی به بیگانگان با چنین روشی، غیرممکن به نظر می رسد اما کلارک باور دارد که این کار با ترکیب فناوری های کنونی ممکن خواهد بود.

وی اضافه کرد: این کار، یک پروژه چالش برانگیز است اما غیرممکن نیست. لیزرها و تلسکوپ های کنونی می توانند سیگنال های قابل تشخیصی فراوری نمایند؛ در نتیجه یک بیگانه با دیدن سیاره ما، وجود یک پرتو غیرمعمول و طیف آن را تشخیص می دهد. ما از وجود بیگانگان مطمئن نیستیم اما اگر چنین موجوداتی در کهکشان ساکن باشند، این فناوری توجه آنها را جلب خواهد نمود.

کلارک، کار خود را با آنالیز احتمال ساخت یک برج دیده بانی سیاره ای شروع کرد. وی در این باره گفت: هدف من این بود که احتمال ساخت یک برج دیده بانی سیاره ای را با استفاده از تلسکوپ ها و لیزرهای کنونی آنالیز کنم.

او یک طراحی مفهومی را با استفاده از لیزر مادون قرمز و یک تلسکوپ شروع کرد تا بر شدت لیزر تمرکز بیشتری داشته باشد. هدف کلارک، فراوری یک سیگنال مادون قرمز بود که حداقل، 10 برابر قوی تر از انتشار طبیعی اشعه مادون قرمز خورشید باشد. دلیل او این بود که چنین سیگنال شدیدی به قدر کافی در مقابل سیگنال مادون قرمز خورشید پایدار است.

کلارک، ترکیب لیزرها و تلسکوپ هایی در اندازه های گوناگون را آنالیز کرد و دریافت یک لیزر دو مگاواتی که از یک تلسکوپ 30 متری می تابد، می تواند سیگنالی فراوری کند که برای شناسایی شدن از سیاره کوتوله پروکسیما قنطورس، به اندازه کافی قوی است. همچنین، یک لیزر یک مگاواتی که از یک تلسکوپ 45 متری می تابد، سیگنال واضحی فراوری می نماید که از ستاره تراپیست-1، قابل تشخیص است.

این پژوهش، در مجله The Astrophysical Journal به چاپ رسید.